Paul, een Engelse jongeman van 19 jaar, ontmoet op de tennisclub Susan, getrouwd en 48 jaar. Zij krijgen een relatie en proberen deze wat halfslachtig 'verborgen' te houden. Het lijkt mij echte liefde en geen avontuurtje, uiteindelijk gaan ze zelfs samenwonen. Zoals te verwachten doet bijna iedereen moeilijk over deze situatie: zijn ouders, haar man en kinderen, het bestuur van de tennisclub en eigenlijk heel de rest van het kleine dorp vlakbij Londen. Alleen Pauls vrienden vinden het geweldig interessant, het zijn de jaren zestig. Paul en Susan blijven zo'n tien jaar bij elkaar, maar mede door de ernstige alcoholverslaving van Susan gaat de relatie uit als een nachtkaars.
Het verhaal wordt in drie delen vertelt door Paul. Hij doet dit nogal onderkoeld en analyserend. Terugblikkend lijkt het of hij de gebeurtenissen (voor zichzelf) wil rechtvaardigen.
Dit is mijn derde boek van Julian Barnes (1946). Eerder las ik Alsof het voorbij is en Hoogteverschillen. Het enige verhaal (2018) vond ik van deze drie het minst prettig om te lezen. Het eerste deel ervan (over de verliefdheid) is goed, maar daarna zakt het verhaal (net als de relatie) in.
Het verhaal wordt in drie delen vertelt door Paul. Hij doet dit nogal onderkoeld en analyserend. Terugblikkend lijkt het of hij de gebeurtenissen (voor zichzelf) wil rechtvaardigen.
Dit is mijn derde boek van Julian Barnes (1946). Eerder las ik Alsof het voorbij is en Hoogteverschillen. Het enige verhaal (2018) vond ik van deze drie het minst prettig om te lezen. Het eerste deel ervan (over de verliefdheid) is goed, maar daarna zakt het verhaal (net als de relatie) in.
★★★☆☆