donderdag 26 februari 2015

Joris Luyendijk: Dit kan niet waar zijn


Een boek aanbevelen dat je zelf niet gaat lezen, kan dat? Kennelijk wel. Ik zag laatst Joris Luyendijk bij VPRO Boeken, waar Wim Brands met hem sprak over zijn meest recente boek Dit kan niet waar zijn, en ik kon mijn oren zo nu en dan niet geloven. Hij schetste een welhaast apocalyptisch beeld van de financiële situatie waarin 'de wereld' zich op dit moment bevindt. Hoe we met z'n allen langs de financiële afgrond zijn gelaveerd tijdens de crisis van 2008 en dat dit zomaar, net zo makkelijk, weer kan gebeuren. Het was een echt interessant, maar nogal benauwend gesprek. Joris Luyendijk (1971) kende ik al van andere boeken, artikelen en als voormalig presentator van Zomergasten. Van 2011 tot 2013 was hij werkzaam bij de Engelse krant The Guardian, waarvoor hij in een column verslag deed van de bankierswereld in de Londense City, het financiële hart van Europa. Hij deed dit met de blik van de antropoloog die hij van huis uit eigenlijk is en sprak met 200 anonieme betrokkenen. De columns zijn nu gebundeld en het resultaat is een buitengewoon naargeestig en duister boek, dat desalniettemin op dit moment bovenaan de bestsellerlijsten prijkt.

Maar hoe interessant en opzienbarend ook, ikzelf zal het boek niet lezen. Het interview was voor mij eyeopener genoeg, en graag behoud ik nog enige vorm van gemoedsrust.

De uitzending van VPRO boeken vind je hier.

maandag 23 februari 2015

Paardjes in porselein


Sinds enige tijd zijn de bekende kleine paardenbeeldjes van Atelier Josine Vingerling ook verkrijgbaar in prachtig echt Engels porselein. Josine laat de beeldjes maken bij de specialisten van Animal Artistry in het Engelse Thornbury. Op het platteland van Herefordshire verricht Donna Chaney en haar team wonderen met Fine Bone China.

Bone china (beenderporselein) is een porseleinsoort van hoge kwaliteit die bovendien erg sterk is, omdat de gebruikelijke porseleinaarde (o.a. chinaklei) voor 50% wordt aangevuld met beenderen. De kleur is puur wit, doorzichtig bijna als je het tegen het licht houdt.

Het gieten en afwerken van deze paardjes is een langdurig en delicaat proces. Een belangrijk onderdeel daarvan is het maken van de mallen. Er zijn nog maar weinig mensen op de wereld te vinden die dit ambacht perfect beheersen, Mark Farmer van Animal Artistry is een van hen.


Het originele paardje van Josine wordt verdeeld in verschillende stukken, van elk deeltje wordt een kleine gipsen mal gemaakt. Vervolgens wordt daar vloeibare bone china massa in gegoten. Het samenvoegen en vooral het afwerken van alle kleine gegoten deeltjes is monnikenwerk.

Vervolgens wordt het beeldje ongeglazuurd gebakken op 1225 graden (in het Engels heet dit zo heerlijk biscuit firing), het verglaasd en krimpt en wordt daardoor nog meer gedetailleerd dan het origineel.

Daarna wordt de doorzichtige glazuurlaag aangebracht en kan het paardje opnieuw de oven in, ditmaal op 1090 graden. Dan is het klaar om beschilderd te worden met zogenaamde bovenglazuren. Zo ontstaan de prachtig gedetailleerde paardenkleuren. Tenslotte moet het beeldje, je raadt het al, nogmaals de oven in. Al met al een hele onderneming, maar dan heb je ook wat.

Atelier Josine Vingerling vind je hier en Animal Artistry hier.

vrijdag 20 februari 2015

Literatuur en Zen in Moskou

Kijktip: Een Meester in Moskou; Het Rusland van Ton Lathouwers.
Tijd: 30 minuten. Uitgezonden door de BOS.

Zenmeester Ton Lathouwers is gefascineerd door Rusland en vooral de Sovjetliteratuur. Na 50 jaar keert hij terug in Moskou en wij volgen hem bij zijn tocht door de stad. Ik heb erg genoten van deze sfeervolle reportage en de ontmoetingen van de ontwapenende en ietwat aandoenlijke Lathouwers in een grauw en winters Moskou. Locaties zijn een metrostation, een Russisch-Orthodoxe kerk, een begraafplaats (waar hij het graf ontdekt van Maxim Gorki's weduwe) en een "zencentrum" in een krappe huiskamer.

Als je van Rusland, zen of literatuur houdt (of misschien wel alle drie) moet je zeker kijken. Jammer dat dit soort programma's altijd verbannen worden naar de ongure uren of de zondagmorgen.

De uitzending vind je hier.

woensdag 18 februari 2015

Voorjaarsvrees

Apollo is een Tijdsurfer.

Apollo heeft duidelijk nergens last van, maar zelf lijd ik aan voorjaarsvrees.

Fietsend door de duinen, vijftig tinten groen, zon & konijntjes. Ik kan er niet 100% van genieten, het voorjaar nadert en ik zie er als een berg tegenop. Het is mijn eigen schuld, een erg vervelende klus heb ik (lang geleden) uitgesteld "tot het voorjaar". En door het fijne voorjaar te koppelen aan deze hobbel, is het voorjaar zelf een hobbel geworden. Hoe stom kun je zijn?

Hoog tijd om deze knagende rat te transformeren in een wit schaap. Met hulp van Paul Loomans, natuurlijk.

maandag 16 februari 2015

Wauw!

 bron:   http://youtu.be/m69zEakESQo

Een filmpje waar ik vrolijk van word. Die knalgele kleur, de mooie "ogen", de grote sierlijkheid.

Deze komeetstaartvlinder is eigenlijk geen vlinder maar een mot, in het Engels heet zij dan ook Comet moth. Ze komt uit Afrika, Madagascar om precies te zijn.

zaterdag 14 februari 2015

Valentijn


Het is weer Valentijn. Hier nog wat spannende kaarten uit de jaren 20, van mijn oma's stapeltje.



donderdag 12 februari 2015

Werkplaats Triceratops


Onder de titel Werkplaats Triceratops wordt er deze maanden op de vijfde verdieping van Naturalis de kop van een dinofossiel gerestaureerd en geprepareerd. Publiek is daarbij welkom. Het is de bedoeling om deze schedel te presenteren in de Dinozaal van het nieuwe museum dat momenteel volop in ontwikkeling is.

Triceratops was een plantenetende dinosauriër die ongeveer 67 miljoen jaar geleden leefde in wat nu Noord-Amerika is. Het was een tijdgenoot (en snack) van Tyrannosaurus rex. Ik weet niet of het een makkelijk prooi was met z'n drie hoorns en een nekschild. Het dier was ook nog eens 8 meter lang en 3 meter hoog en kon wel 7000 kilo wegen.


Een Triceratopsschedel is niet zo heel zeldzaam, in de loop van de tijd zijn er veel gevonden. Deze schedel kreeg Naturalis in 2014 van het Mineralogisch en Geologisch Museum van de TU Delft, samen met het dodoskelet en de belangrijke collectie delfstoffen. Tijdens het transport overzee in 1956 is het fossiel zwaarbeschadigd (600 stukken!) en daarna is het niet geheel correct gerestaureerd. Paleontologen van Naturalis en enkele vrijwilligers gaan hem nu volgens de nieuwe wetenschappelijke inzichten weer in elkaar zetten. Daar zijn ongeveer 4 maanden voor uitgetrokken.



Een medewerker legt uit hoe snel een jonge Triceratops groeide. Deze schedel is van een jong exemplaar. Ik vind het fascinerend dat een dergelijk kolossaal dier uit een ei komt.

woensdag 11 februari 2015

Katwijk aan zee 1966


Katwijk aan zee 1966 (Ballade van een zomerdag) 

Mijn vader valt in slaap
op het strand.
De wind die bladert
door zijn krant
en leest
wat er is geweest,
wat er is gezegd. 
De wind heeft geen oordeel
en spreekt
geen recht

Mijn moeder neemt mij mee
naar de zee
tot aan de navel
in het water.
Mijn vader ligt
nog steeds te slapen
en vergeet
wat er is geweest
wat er is gezegd.
Hij heeft geen oordeel
en hij spreekt
geen recht

Ik zie de witte huizen
langs de boulevard.
Voor de Vuurbaak
staat een kunstenaar.
Hij schildert en schudt
de wereld door elkaar,
laat de leugen en
maakt de waarheid waar.

De wind die draait.
Een zeilboot keert
en laveert
tegen de stroom
van wat er is geweest,
van wat er is gezegd.
Hij heeft geen oordeel
en hij spreekt
geen recht.


Stef Bos





















Meer Stef Bos en Katwijk vind je hier.

donderdag 5 februari 2015

Paul Loomans: Ik heb de tijd; Een handleiding in Tijdsurfen


Bijna een jaar geleden las ik Ik heb de tijd; Een handleiding in Tijdsurfen van Paul Loomans. De leuke vormgeving van het boek en de prettige titel hadden sterk mijn aandacht getrokken. Tijdsurfen, dat willen we toch allemaal?

Loomans is een zenmonnik, maar staat midden in het leven, drukbezet en met een gezin. Zijn eigen stressgevoeligheid was min of meer de aanleiding om een methode te ontwikkelen om relaxed en toch doelmatig met Tijd om te gaan. De aanpak is nogal radicaal: doe al je agenda's, briefjes en to do lijstjes weg en kies voortaan je klusjes 'intuïtief'.  

Dat is nogal wat, zeker voor een control freak als ik. Met mijn volgeschreven agenda en vele memo's probeerde ik grip op de zaken te krijgen en 'toeval uit te sluiten'. Een illusie natuurlijk en uiteindelijk gaven al die notities en lijstjes alleen maar nog meer stress en (tijd)druk. Ik besloot in het diepe te springen en de sympathieke methode van Loomans toe te gaan passen.

Zijn zeven aanwijzingen zijn nuttig, logisch en praktisch. Het is de onderlinge samenhang van alle zeven tegelijk, de combinatie die het hem doet. En hoewel de invloed van zen (als feitelijke bron van Loomans inzichten) wel merkbaar is, is dit geen ingewikkeld boek over zen. Het is ook niet het zoveelste stappenplannenzelfhulpboek.

Toch is het mij uiteindelijk niet gelukt om vol te houden. Een van de 'subtips', een agenda aanhouden om je afspraken te noteren en een lijstje met geheugensteuntjes (bij wijze van checklist achteraf) werd mijn valkuil. Ongemerkt werd dat vanzelf weer een lange to do list. 

Vorige week kwam de herkansing in de vorm van een workshopachtige lezing over Tijdsurfen door Paul Loomans himself, georganiseerd door de bibliotheek. Een inspirerende avond met veel leuke interactie met het publiek. Loomans bleek een vriendelijke, rustige man van wie je onmiddellijk van alles aanneemt. Erg leuk om hem de methode zelf te horen uiteenzetten en toelichten. Dat hij in een vorig leven acteur en regisseur is geweest hielp natuurlijk ook mee. 

Ik heb de tijd was winnaar van Het beste spirituele boek van 2013.
Loomans werkt nu aan een boek over emoties, zijn website vind je hier.

woensdag 4 februari 2015

Het Zwerk


Duinen en strand, maar vooral wolken.
Gisteren, tussen Katwijk en Noordwijk.
Na een korte sneeuwbui hadden wij het hele strand voor ons alleen.



Dikke meeuwen en duizenden aangespoelde zeesterren en scheermesjes.

maandag 2 februari 2015

Zeehonden geschept

Verkeersslachtoffers / Roadkill

Gisteren in het nieuws, vandaag afgegeven bij Naturalis.
Deze twee zeehonden zijn doodgereden op de Brouwersdam in Zeeland. Ze werden geraakt door een auto toen ze 's nachts de weg overstaken om bij de zee te komen. De Brouwersdam verbindt Goeree-Overflakkee met Schouwen-Duivenland .

Zo van dichtbij waren ze behoorlijk groot. Ik vond het een treurig gezicht, twee van die mooie, krachtige dieren hier zo te zien liggen. Het is nog niet bekend wat Naturalis met de dode zeehonden gaat doen.


Zwemvliezen met 5 tenen.


De zeehond is het grootste roofdier van ons land.

zondag 1 februari 2015

Sneeuw in de lucht


Winterse buien en wind, afgelopen donderdag. 
Fijn als je dan niet naar buiten hoeft. 
Foto vanachter het raam.