woensdag 28 augustus 2013

Frauenparkplatz


Op rustplaatsen langs de snelweg in Duitsland zag ik regelmatig dit bord staan. Dat was voor mij nieuw en ik moet bekennen dat ik er in de eerste instantie een vrouwonvriendelijk vooroordeel in "bestätigt" zag. Een speciale, makkelijke vrouwenparkeerplaats! En dan ook nog voor alle zekerheid drie plaatsen vrijhouden. Het is toch wat met die Duitsers.

Maar nee, bij navraag bleek het hier te gaan om een initiatief om de dames bestuurder te behoeden voor enge en duistere situaties die sommige parkeerplekken met zich meebrengen.

Om mijn goede wil te tonen en mij verder in te dekken vermeld ik nog dat uit allerlei onderzoeken is gebleken dat vrouwelijke bestuurders vaak beter parkeren dan mannen en dat zij sowieso veiliger rijden, vandaar al die dameskortingen bij autoverzekeringen.

dinsdag 27 augustus 2013

Berglucht


Avontuur bestaat nog!  Bijvoorbeeld een zak chips openen in de bergen.

'Ons' dorpje lag op een prettige hoogte van 1538 meter, wat kennelijk genoeg drukverschil opleverde om deze verpakking tot vervaarlijke proporties te laten zwellen.



maandag 26 augustus 2013

Het aapje van Baraka


Aan het einde van mijn vakantie voelde ik mij net het aapje uit de prachtfilm Baraka. Tevreden mijmerend, in harmonie met mijn omgeving en vooral ont-spannen. En ik stel mij zo voor dat ook dit badende aapje nogal opzag tegen het onvermijdelijke moment dat hij weer uit zijn warme bad (in mijn geval de vakantie dus) moest stappen, de koude in, om de noodzakelijkheden des levens weer op te pakken. Oftewel de maandag ná de vakantie.

Na de fantastische bergwandelingen in een indrukwekkend landschap, de gezonde lucht van de Alpen en de gemoedelijkheid van een klein dorpje in Oostenrijk moest er weer eens gewerkt worden. En het verbaast me altijd weer hoe snel je toch weer in je oude ritme schiet, terwijl je je nog zo had voorgenomen om het nu eens heel anders aan te pakken.

vrijdag 23 augustus 2013

Groenesteeg


Nog geheel in Victoriaanse sferen na mijn bezoek aan de Couperus-expositie, maakte ik diezelfde middag ook nog een wandeling over de 19e eeuwse begraafplaats Groenesteeg.

Deze kleine Leidse 'elite'-begraafplaats dateert uit 1813, maar is al lang niet meer in gebruik. Hier werden destijds kunstenaars, hoogleraren, fabrikanten, burgemeesters en andere notabelen begraven. Na een periode van verval is het in 1995 gerestaureerd en dient nu als een soort stadspark, gelegen op een oud bolwerk langs het water. De prachtige bomen en het vele groen maken het hier tot een enclave van rust.

Op Groenesteeg veel gebruikelijke grafsymbolen, zoals afgebroken zuilen, zandlopers en dergelijke.


Obelisk met art deco versiering.


Prachtige oude beuk.


Het graf van de moeder van Vincent van Gogh.


De huiskat van Groenesteeg (wordt graag aangehaald).

vrijdag 9 augustus 2013

Couperus in Japan

Manuscript van het reisverslag.

De laatste jaren toch wat minder, maar er was een periode dat ik nogal veel Couperus las. Veel Nederlandse literatuur in het algemeen trouwens. Al die prachtige boeken die ik als scholier versmaad had, omdat ik ze toen moest lezen, of gewoon omdat ik er toen nog niet aan toe was. Bij Couperus smulde ik dan vooral van het ouderwetse en vooral deftige Nederlands in zijn verhalen. Romanfiguren die zich "gederailleerd" voelen. Heerlijk toch?

Tot mijn aangename verrassing trof ik in het Sieboldhuis in Leiden een tijdelijke expositie over Couperus in Japan. Het blijkt namelijk het Louis Couperus Jubileumjaar te zijn. Dat had ik even gemist.

Op de bovenste verdieping van dit kleinschalige Japanmuseum worden tot en met 25 augustus 2013  foto's, manuscripten en objecten tentoongesteld van de reis die Couperus in 1922 maakte in opdracht van de Haagsche Post.

Het Sieboldhuis is een leuke aanrader bij een bezoekje aan Leiden. Goed te combineren met bijvoorbeeld een stadswandeling of een bezoek aan het Rijksmuseum van Oudheden of de Hortus, beiden op een steenworp afstand op het Rapenburg, het mooiste plekje van Leiden.

donderdag 8 augustus 2013

Jammer

Vandaag was ik bij Polare, dat was wel even slikken. Stapels stoffige winkeldochters, foute ramsj en schreeuwerige aanbiedingen. Weg was de prettig beschaafde sfeer van mijn voormalige Selexyz boekwinkel. Bij De Slegte werd ik ook al niet vrolijk. In dit filiaal stond men in een soort outlet-achtige omgeving de laatste restanten uit te verkopen. Niks meer snuffelen in een enorm aanbod van verrassende ramsj of in de kasten met tweedehands boeken.

Op één middag twee oude bekenden verloren. Dat is toch wel treurig.

Het was noodzakelijk, ik begrijp het wel. Een financiële kunstgreep, een samenvoeging van twee uitersten. Maar waar deze twee winkelketens vroeger sterk profilerend waren, elk op hun eigen terrein, is het nu een duffe eenheidsworst geworden. De winkels zijn, zeg maar, gePolariseerd. Welke kant het op gaat met deze Polare konden we gisteren in de krant lezen. Zij overweegt haar klanten in de winkel digitaal te gaan volgen via camera of smartphone. Routing-onderzoek met het oog op de marketing.

Ik houd het hier verder voor gezien. In een boekwinkel wil ik random en ongestoord  kunnen snuffelen en niet digitaal begluurd worden.

maandag 5 augustus 2013

Boekenschrift


Gisteren schreef ik hier over de nieuwste verleiding op mijn pad, een e-reader, en deze wel of niet aan te schaffen. Bij mijn twijfel hierover is er een extra complicatie.

Sinds onheuglijke tijden houd ik nauwgezet bij welke boeken ik lees, met daarbij wat aanvullende gegevens zoals het aantal bladzijden en dergelijke. Ik doe dit op welhaast autistische wijze. Nu heb ik lang gedacht dat ik alleen stond in deze administratieve eigenaardigheid en zweeg er dus maar liever over. Tot ik op een boekenmarkt het boekje De plezierfactor; nut en genot van het boekenschrift  van Felix Eijgenraam uit 1990 kocht. Wat een ontdekking! Er bleken meer, veel meer lezers te zijn zoals ik die een boekenschrift (zoals dat dus bleek te heten) bijhielden. Onder hen ook de bekende veellezer Maarten 't Hart die in bepaalde hoogtijjaren wel 382, 459, ja zelfs 472 boeken las.

Maarten 't Hart toont zijn boekenschriften.

De flaptekst van dit fijne boekje is enthousiast wervend: "Een boekenschrift is een uniek persoonlijk document dat feilloos het karakter en de geschiedenis van zijn bezitter weerspiegelt. Terugbladeren brengt een onstuitbare stroom associaties en herinneringen op gang, zowel aan de gelezen boeken als aan de omstandigheden waaronder ze werden gelezen."

Hoewel het woord boekenschrift nu misschien wat fossiel aandoet, is het bijhouden ervan nog een springlevende bezigheid, al lijkt dit zich tegenwoordig grotendeels af te spelen op sites als Goodreads.

Wat is nu het 'probleem'? Zoals ook weer uit het Plezierfactor-boekje blijkt, hebben veel boekenschrifthouders een dwangmatige neiging tot het uitvoeren van nutteloze boekhoudkundige handelingen, zoals het bijhouden van allerlei statistieken. In mijn geval is het allemaal nog redelijk onschuldig, maar zoals gezegd noteer ik wel het aantal bladzijden per boek en trek daar dan jaarlijks conclusies uit. En nu komt het: teksten op de e-reader hebben een totaal ander aantal bladzijden dan de overeenkomstige variant in een traditioneel boek. Daar komt nog bij dat je lettertype en lettergrootte op de e-reader ook nog eens naar eigen believen kan instellen, wat vervolgens een nog meer afwijkend aantal bladzijden oplevert. Wat een anarchistische toestand!

Aangezien ik mijn boekenschrift graag zoveel mogelijk standaard wil voortzetten vraag ik mij dus af: wat is het aantal bladzijden, gelezen op een e-reader, dat uiteindelijk in het boekenschrift genoteerd kan worden?

zondag 4 augustus 2013

Verleiding


Ik ben niet zo van de gadgets. E-readers interesseren mij niet. Ik ben dol op boeken en welgevulde boekenkasten. Echte boeken met vorm en geur die ik uit de kast kan pakken en bepotelen. Rijtjes boekenruggen met leesherinnering of juist nog belofte. Daarbij heb ik nog enige leesschuld, dus zo'n apparaatje met toegang tot nog eens 'vele duizenden boeken' trekt mij momenteel niet zo. Nee, voor mij geen e-reader.
Dacht ik.

Maar hoe makkelijk lijk ik nu overstag te gaan. Zo'n e-reader kan toch een leuke aanvulling zijn, geen vervanging. The best of both worlds, met mogelijkheid tot zebralezen.

Vanwaar deze plotselinge ommezwaai?
In mijn omgeving wordt zwaar gepronkt met een e-reader in bovenstaand mapje. Dat ziet er toch wel heel kek uit! En het voelt ook prettig aan. Eigenlijk een prachtig mini-boekje voor steelse momenten. Een brevier voor de toegewijde lezer.

Kom ik ook uit de (boeken)kast?
Wordt vervolgd.

vrijdag 2 augustus 2013

Safe

Natuurlijk moest ik smakelijk lachen om het relaas van de Amerikaanse Michele Catalano en haar familie, die afzonderlijk van elkaar wat zoektermen op google intikten en vervolgens een zwaar arrestatieteam op de stoep kregen. Uit de combinatie 'snelkookpan', 'rugzak' en 'bom' had men een zeer verontrustende, maar tevens overhaaste conclusie getrokken. Zij vertelt erover op haar blog.

Het zal je maar gebeuren! Het zette me wel aan het denken: zou dit in Nederland ook kunnen?  Een oververhitte AIVD rond prinsjesdag? Die ons google-gedrag onder de loep neemt?

Stel je eens voor: uit mijn Dillenburg-blogje wordt geconcludeerd dat ik geen oranjeklant ben. Ik blijk ook nog eens het woord 'theelichthouder' gegoogeld te hebben, vanwege een hiaat in mijn huisraad. Op google-maps heb ik de plattegrond van Den Haag bekeken in verband met een gepland museumbezoekje. En als klap op de vuurpijl las ik gisteren op de site van de Volkskrant het artikel over het getroebleerde leven van De Roy van Zuydewijn.

Ja, wat dan?

Word ik dan in de vroege ochtend van 17 september preventief van mijn bed gelicht?