Aan het einde van mijn vakantie voelde ik mij net het aapje uit de prachtfilm Baraka. Tevreden mijmerend, in harmonie met mijn omgeving en vooral ont-spannen. En ik stel mij zo voor dat ook dit badende aapje nogal opzag tegen het onvermijdelijke moment dat hij weer uit zijn warme bad (in mijn geval de vakantie dus) moest stappen, de koude in, om de noodzakelijkheden des levens weer op te pakken. Oftewel de maandag ná de vakantie.
Na de fantastische bergwandelingen in een indrukwekkend landschap, de gezonde lucht van de Alpen en de gemoedelijkheid van een klein dorpje in Oostenrijk moest er weer eens gewerkt worden. En het verbaast me altijd weer hoe snel je toch weer in je oude ritme schiet, terwijl je je nog zo had voorgenomen om het nu eens heel anders aan te pakken.
