Nu het Sinterklaasfeest voorgoed verziekt is, kijken veel Nederlanders reikhalzend uit naar de komst van een andere goedheiligman: de Dalai Lama. Dat zal deze week gaan plaatsvinden en er is nu al veel media-aandacht voor, kranteninterviews en een halfbakken serie van Adriaan van Dis.
In
oktober 1999 was de Dalai Lama ook al eens in Nederland, hij gaf een lezing in
Den Haag en ik was daarbij. Dat kostte vijfentwintig gulden, de gemiddelde
prijs toen van bijvoorbeeld een (pop)concert. En dat viel nog mee vergeleken
met bijvoorbeeld een dag- of weekendkaart, resp. fl.140,00 en fl.220,00. Op de
speciale website zie ik dat de prijzen van het event
in Ahoy deze week er ook niet om liegen.
In 1999
verliep de organisatie van het geheel niet bepaald vlekkeloos. De verantwoordelijke
stichting had zich behoorlijk vergist in het aantal bezoekers, dat waren er
veel meer dan verwacht. Daarnaast waren er “externe omstandigheden” die zorgden
voor stagnatie, lange wachtrijen en uiteindelijk Boze Boeddhisten.
In de
Statenhal (van het Congresgebouw) was een mooi podium gebouwd voor de Dalai
Lama en zijn entourage, veel rood en geel natuurlijk, en er stond een prachtige
stoel voor hem klaar (inderdaad net als bij Sinterklaas). Vanwege de grote
drukte had de organisatie nog een extra zaal moeten inrichten waar de
belangstellenden de lezing via een scherm konden volgen. Dat is natuurlijk niet
the real thing en daarom zou de
Dalai Lama na afloop misschien ook
deze zaal een bezoek brengen (hier moest ik alweer aan Sinterklaas denken).
Gelukkig
zat ik warm en droog in de echte
zaal. De Dalai Lama leek mij toen een oud mannetje, terwijl hij toch pas 64 was
bedenk ik mij nu. Thom Hoffman praatte de boel aan elkaar en Erica Terpstra
deed ook wat. De lezing vergde, gezien het Engels van de Dalai Lama, nogal wat
inspanning van mij als luisteraar, maar het was gelukkig het bekende verhaal
over compassie, vriendelijkheid en geluk.
