Morgen geeft
Leonard Cohen een concert in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Hij is 77 jaar
inmiddels en populairder dan ooit. Eerder dit jaar werd een nieuw studio album ("Old
Ideas") uitgebracht waarmee de nummer 1 plek in de album top 100 bereikt
werd. Hij was hiermee de oudste artiest met een nr. 1 notering ooit.
In 2008
was Leonard Cohen ook in Amsterdam, toen in het Westerpark. Ik was blij verrast
destijds. Zijn laatste tournee was in 1993 en daarna trok hij zich 5 jaar terug
in een Boeddhistisch klooster in Californië. Het leek er op dat er nooit meer
een kans zou komen om hem live te zien en horen. Waarschijnlijk
was er enige noodzaak in het spel. In 2005 bleek vrijwel zijn hele vermogen te
zijn verdwenen via onduidelijke transacties van zijn ex-manager. Vlak daarna
werd de nieuwe wereldtournee aangekondigd. Die bleek
buitengewoon succesvol, een triomftocht eigenlijk. Na deze overtuigende comeback
is hij blijven touren tot de dag van vandaag. Stiekem denk ik dat hij gewoon in
het harnas wil sterven, op de top van zijn roem.
Ik heb erg
goede herinneringen aan het prachtconcert van 2008. Vanaf zijn opkomst, keurig
in het pak, vriendelijke uitstraling, tot de laatste toegift bijna 3 uur later
was het perfect. Zijn zware donkere
basgeluid, de ingetogen melancholische liefdesliedjes, de poëtische teksten, de
voortreffelijke begeleidingsband en achtergrondzangeressen. Leonard
bleek in erg kwieke vorm te zijn en bijzonder goed bij stem. Daar had ik niet
meer op durven hopen na zijn laatste album. De enige merkbare slijtage zou
vergeetachtigheid kunnen zijn. Zijn band werd voortdurend opnieuw voorgesteld.
Vergeetachtigheid of bescheidenheid? Hij bedankte de diverse bandleden voor
elke solo en betoonde ook dankbaarheid aan het publiek. Het is natuurlijk ook
een oude charmeur.
Van het
concert dat hij 5 dagen later in Londen gaf is een live registratie op dvd en
cd verschenen.