Na het overlijden van Mark Hollis heb ik flink wat platen van Talk Talk gedraaid,
vooral de ‘rare’. Het album Spirit of Eden is daar een van. Niet langer
luchtige synthpop, maar vreemde avant-garde composities op ‘organische’
instrumenten. De credits op de binnenhoes vermelden zestien muzikanten plus een
koor, maar in totaal zijn er misschien wel vijftig naar de studio gekomen om te
spelen. Sommige partijen op de plaat duren niet langer dan een paar seconden.
Een van
de genoemde muzikanten is een zekere Hugh Davies die een shozygs bespeelt.
Nooit van gehoord, maar in een interview met Moze Jacobs (knipsel uit VN,
september 1988) vertelt Mark Hollis hoe dat gegaan is: “Toen we op zoek waren
naar muzikanten hebben we een lijst doorgekeken met namen die zich aanboden.
Bij Davies stond shozygs en niemand wist wat het was, daarom zijn we gaan
bellen. Het bleek een jongen te zijn die zelf instrumenten ontwierp. Hij had
een hele serie vreemde voorwerpen die geluid maakten. En zijn allereerste
uitvinding had het omslag van een encyclopedie als klankkast, het laatste deel,
dat liep van sho tot zygs.”
Daar kon
ik me niets bij voorstellen, maar op de website van het Engelse Science Museum
kwam ik deze foto’s tegen van een shozyg (enkelvoud! Er bestaan twee versies) en Hugh Davies.
 |
| bron foto: Science Museum |
 |
| bron foto: Science Museum |
En op
Wikipedia lees ik dat Hugh Davies (1943-2005) een paar jaar de rechterhand van
Karlheinz Stockhausen is geweest.
Het
album Spirit of Eden van Talk Talk werd niet onmiddellijk door iedereen
gewaardeerd, met name de platenmaatschappij was not amused. Lofuitingen van
publiek en critici kwamen pas veel later. Het kritische webmagazine
Pitchfork noemt het nu een meesterwerk
en geeft het zelfs een 10.