In het
Uur van de wolf zag ik laatst de documentaire De rebellie van Vivienne Westwood.
Ik ben niet speciaal geïnteresseerd in mode, maar de persoon Vivienne 'Queen of
Fashion' Westwood en de periode en scene (punk) waarin de basis van haar succes
werd gelegd vind ik wel interessant. De documentaire geeft ons een vermakelijk
inkijkje in de Engelse en Italiaanse modewereld van toen en nu.
Bijzonder
amusant vond ik het moment waarop kleding wordt getoond uit een Engelse museumcollectie.
De conservators dragen witte handschoentjes en doen of ze hier de Heilige Graal
beet hebben, maar het is een punkshirt waarop een groot hakenkruis is afgebeeld
vergezeld van de tekst ‘Destroy’. Her en der op het kledingstuk staan
provocerend bedoelde teksten. Wat zou de eerste eigenaar midden jaren 70
gelachen hebben als hij dit tafereeltje had kunnen zien. En wat heeft dit shirt
meegemaakt? Een zaal vol pogoënde wilden, zweet, bier, kots (en de rest). De
museumdames doen of ze een delicate jurk uit de Elizabethaanse tijd onder
handen hebben. Prachtig.
In feite
is de oorspronkelijke punkstijl ook weer
een concept, verzonnen door Malcolm McLaren (Viviennes toenmalige echtgenoot).
Grappig als je bedenkt dat een band als de Sex Pistols met hun anarchistische
en anti-establishment imago in feite ook maar een uithangbord was van deze
gladde zakenman. Vivienne Westwood zegt het jammer te vinden dat zanger Johnny
Rotten (63 inmiddels) nog steeds in die rol is blijven hangen.
