Deze week verscheen Solace, het debuutalbum van de Engelse gelegenheidsformatie Held By Trees. Een duidelijk eerbetoon aan Talk Talk, speciaal hun laatste twee albums, Spirit of Eden (1988) en Laughing Stock (1991), en het soloalbum van zanger Mark Hollis. Held By Trees betreedt hiermee heilige grond, want dit zijn (tegenwoordig) bejubelde albums, waarop de heren van Talk Talk muzikaal vernieuwend bezig zijn met iets wat later postrock zou gaan heten. Een creatief proces waarbij flink wat muzikanten uitgenodigd werden, om op hun arrangementen te improviseren.
Iets
dergelijks doet David Joseph nu ook met zijn Solace project. Er is een kern van studiomuzikanten, waarvan
sommigen ook deelnamen aan de sessies van Talk Talk (met dezelfde geluidsmensen
in de studio). Daarnaast zijn er allerlei topmuzikanten uitgenodigd om te
improviseren op hun patronen en akkoorden. Het resultaat is een schitterend
instrumentaal album, wat echt heel erg lijkt op het werk van Talk Talk. En dan
vooral de eerste vijf nummers: vogels en natuurgeluiden, jazzy boventonen,
minimale piano, cello en fluit. Melancholische, maar toch ook hoopvolle muziek.
Helaas wordt dit concept weer losgelaten, en gaat het met de laatste drie
nummers een andere kant op, richting Pink Floyd en Dire Straits (gitaarpartijen
van David Knopfler). De muziek verschuift hier van postrock naar prog,
waardoor Solace uiteindelijk een wat onevenwichtig album is geworden.
Toch
vind ik het een absolute aanrader, je kunt er als Talk Talk liefhebber niet omheen. (Bijna)
het hele album ademt Talk Talk en liefde voor de ‘natural world’. James Marsh,
de man van de Talk Talk hoezen, verzorgde het artwork. Er wordt een boom
geplant voor elk verkocht album.