In onze
tuin & omstreken woont een mooi stel merels. Die zijn dol op rozijnen, las
ik in een vogelboekje. Dat wilde ik wel eens zien, en ik begon met er nu en dan een
paar neer te leggen voor de keukendeur. Dat was vrijwel onmiddellijk een
succes. Het merelmannetje kwam er telkens op af om ze op te eten. Eerst een beetje sneaky, maar al gauw was hij
een vaste bezoeker, meerdere keren per dag zelfs, en begon hij de rozijnen op
te eisen. Zijn aanwezigheid maakt hij, indien nodig, kenbaar met een hoge
fluittoon, een beetje zoals een cavia als de koelkast opengaat. Als het te lang
duurt allemaal, gaat hij boven in de rozemarijnstruik zitten, en kijkt met
intense blik door het keukenraam naar binnen. Hij is onweerstaanbaar en ik ga dan
ook meestal in op zijn eisen. Ik was eerst een beetje bezorgd dat hij misschien abnormaal
gedrag zou gaan vertonen, of te eenzijdig zou eten, maar dat lijkt niet het geval.
Hij zou wel iets meer aandacht aan de slakken mogen besteden, die onze lelies
bedreigen. Dat zijn erg moeilijke tuinplanten. Waarschijnlijk vindt de merel
dat hij juist mij een kunstje heeft geleerd, namelijk op afroep rozijnen
leveren. Hij beschouwt mij sowieso als
zijn butler. Ik vul zijn vogelbadje, zorg regelmatig voor snacks en houd de
tuin vogelveilig.
Een vaste gast krijgt bij ons een naam, en deze merel heet
Cosmo. Naar (Cosmo) Kramer uit Seinfeld.