 |
| bron afb. Paul Faassen, Volkskrant |
Thuisblijven zal vandaag voor veel mensen niet meevallen.
Ik denk dat vanmiddag het strand wordt afgesloten. De hekken staan al klaar. De grote parkeerplaatsen zijn de hele week al afgesloten.
Twee weken geleden werd het dorp afgesloten voor autoverkeer. Alleen de bewoners mochten doorrijden. Er komen dan ook wel erg veel mensen naar Katwijk als de zon schijnt (of als het waait).
Vanmorgen ben ik door de duinen naar Wassenaar gefietst. Redelijk vroeg, want het zou zo maar kunnen dat ook het duingebied wordt afgesloten. Het was er al best druk, maar dat kwam voornamelijk door de zwermen sportfietsers. Sportfietsers, bij wie van alles loskomt. Voornamelijk snot & speek. En altijd met z’n allen dus, wat vreemd is, want mensen met zo’n racefiets zijn volgens mij (na ruiters) de meest eigengereide individuen die er zijn. Misschien hun uitleg van groepsimmuniteit?
Soms denk ik in een aflevering van Years and Years te zijn beland. Of beter nog: South Park. Wat een rare, onwerkelijke tijd! We proberen ons intussen keurig aan de regels te houden. We hadden ook maar één keer bezoek, toen het echt te lang duurde allemaal. Twee personen, in de tuin en op afstand. Raar, maar supergezellig.
Ik ga elke dag een keer de boze buitenwereld in voor wat beweging. En ja, ook voor frivoliteiten zoals een bezoek aan de banketbakker. Die moet toch ook blijven bestaan. Drie klanten per keer mochten er naar binnen, maar zo druk had hij het niet eens. Hij maakte zich zorgen.
Met het zakje van de banketbakker (bewijsstuk van mijn lichtzinnigheid) in de hand laveer ik als een dronken matroos tussen de schaarse tegenliggers. Daar ben je snel aan gewend, zelfs het hondje van mijn schoonouders doet dat nu automatisch uit zichzelf. De meeste mensen kijken wat bedrukt en ieders haar zit raar, valt mij op. Zowel bij mannen als vrouwen.
Boodschappen doen bij de AH is ook geen pretje meer. Alles is er weer, dat wel, maar je voelt je opgejaagd. Eigenlijk wil je zo snel mogelijk die winkel weer uit. Met een beetje behendigheid kun je de verplichte boodschappenkar prima gebruiken om je anderhalve meter af te dwingen bij nonchalante medeshoppers. Overdreven schoon zijn ze nu, die karretjes, dat is een verbetering. En niemand durft hier ook maar het minste kuchje te lanceren, alleen uitgerekend de filiaalmanager heeft een stiekem benauwd momentje. Een veelgeplaagd man.
Hier moet nog een doekje overheen.
