“Het voelt of ik in een rampenfilm ben beland. Maar dan wel een met weinig actie.”
Zondagmorgen. Iets meer wind dan gewenst. Ik kies voor een korte wandeling. Het is zonnig, maar niet warm. Er zijn niet veel mensen op straat en de meesten lopen letterlijk met een boogje om elkaar heen. Vaak gevolgd door een korte groet of knik, kennelijk bedoeld als een beleefde compensatie. De hele week zie ik opvallend veel (jonge) mensen rondjoggen. Ook nu. De sportschool is dicht natuurlijk. Net als de kapper. Die wordt flink gemist, zo te zien.
Intussen geniet ik van de zalige landelijke rust, zelfs geen beierende kerkklokken. Veel minder verkeer en al helemaal geen vliegtuigen. Je ziet echt dat de lucht schoner is. Alles lijkt scherper. Ik weet het, de prijs is hoog, de situatie is niet normaal. Maar jaarlijks 500.000 vliegbewegingen op Schiphol, is dat dan wel normaal? Nederland is gedegradeerd tot een luchthaven met een stukje land er om heen.
Verlaten strandpaviljoen. |
Parcours naar de banketbakker en zijn ijs (op zondag gesloten). |
De gemeentedrone (dat klinkt als iets uit een Bommelverhaal) heeft nu al een paar keer boven de manege gehangen. Politiecontrole of er niets verbodens gebeurd. Te veel mensen bij elkaar bijvoorbeeld. Volgens mij wordt hier een grens overschreden. Een vliegende camera boven privéterrein. Straks scheren ze over de tuinen, of je wel hondenbelasting betaalt. Hier gaan we nog veel last van krijgen met z’n allen. Net als van die corona apps. Daar gaan we toch zeker niet intrappen?