De vormgeving van de SezNer trilogie (Bezige Bij, 2013) was voor mij al onweerstaanbaar: drie dunne deeltje in frisse kleuren, bij elkaar zo'n 250 bladzijden, met een papieren bandje eromheen. Ik kon het niet laten liggen.
De inhoud is ook bijzonder. In een groot aantal zeer korte stukjes geeft de Zwitserse schrijver Arno Camenisch (1978) ons een beeld van het leven in een nogal afgelegen dorpje, hoog in de Alpen. Zijn impressies zijn levendig, de zinnen kort en droog.
Deel 1, Sez Ner, beschrijft het wel en wee van vier boerenknechten op een berg gedurende een zomer. De alcohol vloeit rijkelijk. Een ruw bestaan, dicht bij de dieren. In deel 2, Achter het station, zijn twee broertjes de hoofdpersonen. Zij leven in het kleine dorp, omringd door allerlei kleurrijke figuren. In deel 3, De laatste, keren enkele personen uit de voorgaande delen terug. Op een avond in het rokerige dorpscafé halen zij verhalen en herinneringen op, waarbij weemoed en alcohol hand in hand gaan.
Deel 2 vond ik zelf het leukst. Het wordt beschreven vanuit het perspectief van de kinderen. Het is vrolijk, argeloos en soms absurd. Nu en dan moest ik even aan het dorp van Asterix denken. Of aan de kinderen van het dorpje in de Oostenrijkse Alpen waar ik dit jaar op vakantie was. Die hebben ook zo’n bijzondere jeugd en groeien op in een overweldigende omgeving tussen bergen en bossen. Ze spelen, werken bij de boeren, rijden op de Haflingers. Beleven een vrolijk soort katholicisme met bergmissen waarbij op de alpenhoorns wordt geblazen en een kanon afgeschoten, gezamenlijk schnaps achteraf en de lokale fanfare toetert. Het boekje is een verademing vergeleken met de jeugdherinneringen van Gorki, die ik tegelijkertijd las. Wat een contrast! Bruut en ellendig. Hierover later meer.
Deel 1 sprak mij nog het minste aan. Maar misschien moest ik toen nog wennen aan de vreemde stijl en sfeer van dit boek, die ik eigenlijk met niets anders kan vergelijken. Achteraf denk ik dat het misschien het leukst is om de drie deeltjes door elkaar te lezen. Het verdient ook aanbeveling om telkens slechts een paar stukjes tegelijk te consumeren en de neiging tot doorlezen te onderdrukken.