Dark Venice

Een mooie namiddag in Venetië, in een afgeladen vaporetto op de Canal Grande.
Plotseling slaat het weer om en wordt het donker. Wind, golfslag, een onheilspellende lucht, gevolgd door regen en onweer.

Prachtig om te zien hoe in zeer korte tijd het aanzicht van de stad totaal verandert. Van vrolijke naar grimmige schoonheid. Venetië heeft onmiskenbaar twee gezichten. Een dubbele sfeer.
Veel schrijvers (en filmmakers) hebben dit aangevoeld. Thomas Mann, Lord Byron, Harry Mulisch, Ian McEwan, Daphne du Maurier, Donna Leone, een bont gezelschap. Talloze boeken hebben een al dan niet duister Venetië als decor. Het verval, de afbladderende palazzo's, het doolhof van donkere steegjes en bruggetjes, de vele oude gebouwen en kerken, de mysterieuze binnenplaatjes achter muren en poorten. Schitterend!

's Avonds is het nog spannender. Het is heel apart om dan door de stad te wandelen. In de wat grotere straten is er genoeg licht, restaurants, toeristen en uitgaanspubliek. Maar als je ook maar even een zijstraatje inloopt wordt het beeld al snel anders. Duisternis overheerst. De sfeer van de eeuwenoude stad en haar gebouwen kan overweldigend zijn. Een hele ervaring om je dan in het doolhof te begeven.

Later meer over Duister Venetië.