Laatst schreef ik hier iets over de Amerikaanse zanger Ben Folds, die ik bewonder om zijn improvisatietalent en merkwaardige humor. Ik denk dat ik hem toen te kort heb gedaan door hem zo eenzijdig te belichten. Die man heeft natuurlijk veel meer in zijn mars. Hij maakt goede muziek en is ook nog eens verantwoordelijk voor een van de mooiste liefdesliedjes die ik ken: "The Luckiest". Dit nummer is oorspronkelijk geschreven voor de soundtrack van een film, maar de betreffende scène sneuvelde in de eindmontage. Ik vind het altijd weer fijn om het te beluisteren, vooral omdat ik mezelf ook zo'n goudvink vind.
The Luckiest
I don’t get many things right the first time
In fact I am told
That a lot
Now I know all the wrong turns and stumbles and falls brought me here
And where was I before the day
That I first saw your lovely face
Now I see it every day
And I know
That I am
I am, I am the luckiest
What if I’d been born
Fifty years before you in a house on the street where you live
Maybe I’d be outside as you passed on your bike
Would I know
And in a wide see of eyes
I see one pair that I recognize
And I know
That I am
I am, I am the luckiest
I love you more than I have ever found a way to say to you
Next door there was an old man who lived to his nineties and one day
passed away
in his sleep
And his wife
She stayed for a couple of days and passed away
I’m sorry I know that’s a strange way to tell you that I know we belong
That I know
That I am
I am, I am the luckiest