Vorige maand werd ik aangenaam verrast door de release van een gloednieuw album van niemand minder dan Boudewijn de Groot. Het was fijn om de herkenbare en vertrouwde stem uit mijn jeugd weer te horen, nu met nieuw materiaal. Achter glas is zijn eerste cd in acht jaar, een prachtalbum met liedjes die je raken, zeldzaam mooi soms en poëtisch. En dit alles in een keurig Nederlands, zoals je dat eigenlijk niet vaak meer hoort.
Boudewijn de Groot (70) was altijd al bijzonder nostalgisch ingesteld, maar lijkt nu helemaal in een terugblikfase beland. Relaties die er niet meer zijn, afscheid, weemoed en gemis, het album staat er vol mee. Het is de schrijnende onbereikbaarheid van het verleden ("achter glas"), ontroerend maar zonder goedkoop sentiment. Bijvoorbeeld in het lied over zijn moeder die hij niet gekend heeft. Zij kwam om in een Jappenkamp.
Als een van de inspiratiebronnen voor dit album noemt hij (heel verrassend) de 50 Words for Snow cd van Kate Bush, een van mijn favorieten. Deze invloed hoor ik vooral terug in het fragiele laatste nummer, Portret.
In 2016 gaat Boudewijn de Groot toeren met Hennie Vrienten en George Kooymans. Dat is iets om naar uit te kijken. Zijn oude repertoire zal De Groot niet meer zingen, daar is hij na zo'n vijftig jaar wel klaar mee. En hoewel ik ze niet vergeten ben, zal ik de oude klassiekers totaal niet missen. Voorlopig heb ik genoeg aan Achter glas. ★★★★★