donderdag 12 december 2013

Zwanenhals gevuld met druiven


Zwanenhals gevuld met druiven
Paardenhoef om af te kluiven

Sjef van Oekel zong het ooit in het Wim T. Schipperslied Zuurkool met vette jus, maar binnenkort kun je ook werkelijk aanschuiven bij een diner met een ongebruikelijk menu van onder andere renpaard, geitenbok en zwaan. Vlees eten als entertainment.


Initiatiefnemer is een zogenaamd kunstenaarscollectief dat zich de Keuken van het Ongewenste Dier noemt. Onder het genot van croquet van Schipholgans worden in een hip restaurantje in Amsterdam Goede Werken verricht door aandacht te vragen voor het probleem van lastige en overtollige dieren. Deze nieuwe vorm van schijnheiligheid heet het Plaagdierendiner. Deskundige sprekers zullen zijn topkoks, worstmakers en natuurlijk jagers.

De zwanen blijken in paren te worden afgeschoten. Een zwanenstelletje blijft altijd bij elkaar, ze kunnen wel meer dan twintig jaar worden. Een zo'n stel doorkruist de wateren rond Naturalis, de afgelopen maanden nog in gezinsverband met vijf jongen, meestal keurig op een rij.


Deze kuikens hadden een voorspoedige jeugd en door hun omvang weinig te duchten van snackende vijanden als ratten, meeuwen en grote vissen. Er kwam eens een zwarte zwaan langs, die een paar dagen bleef rondhangen en lelijk deed tegen de jongen, maar de ouders hebben hem of haar verjaagd. Een indrukwekkend gezicht, zo'n boze zwaan.


Vaak lagen ze met z'n allen uitgestrekt in het gras onder de lange loopbrug, in de zon en eindeloos plukkend in de veren. Om onnavolgbare redenen werd er soms ineens gekozen voor het water rond het Pesthuis, aan de overkant. Zij moesten dan de drukke Darwinweg oversteken en namen daar uitgebreid de tijd voor. Toch altijd benauwde momenten voor mij. Op de middenberm stopten de zwanenouders en leken dan even naar rechts te kijken, alvorens verder te waggelen. Of was dat verbeelding?



De kuikens werden groter, steeds minder grijs en steeds meer wit, en op een dag waren ze verdwenen, zoals dat gaat. In een paar maanden tijd heb ik ze zien opgroeien, hun gratie en harmonie bewonderd. Ik moet er niet aan denken dat ze nu in handen vallen van zo'n oen met een geweer of een stel nepkunstenaars.