In mijn nostalgische buien kan ik een flinke hang hebben naar jaren-80 (achtige) muziek, en dan wordt je door Editors ruim en op je wenken bediend: prettige bombast, een over-the-top sound, het lage en sombere stemgeluid van Tom Smith, dreigende galm, verontrustende teksten. Lekker hoor.
Ook dit vierde album is weer erg de moeite waard. Eigenlijk vind ik het hun beste en meest toegankelijke tot nu toe. Maar daar schijnen de meningen nogal over verdeeld te zijn, het album werd hier & daar flink neergesabeld door de critici. Grootste punt van kritiek was dat Editors per album langs verschillende (jaren-80)stijlen zwalken en nu nog steeds geen "eigen geluid" hebben gevonden. Nou en? Moet dan alles weer persé in een hokje passen? Doe niet zo moeilijk, neem eens de tijd en luister zonder vooroordeel naar dit prachtalbum.