Er komen opmerkelijk veel mensen speciaal naar Naturalis om Knut te zien.
Knut?? Het gaat hier om een beroemde ijsbeer uit Duitsland. Geboren in 2006 in de dierentuin van Berlijn en verstoten door zijn moeder. Zijn tweelingbroertje overleed al na 4 dagen, maar Knut werd door een verzorger met de fles grootgebracht en daarmee gelijk een publiekslieveling. Miljoenen mensen kwamen naar hem kijken, mediahype, merchandising, standbeeld, film, een kinderserie, een lied, munten, postzegels, noem maar op. Het plan was dat Knut als volwassen beer op tournee zou gaan langs verschillende buitenlandse dierentuinen, maar in 2011 is hij verdronken. Het lijkt Michael Jackson wel: nare familie, schattig als kind, commercieel uitgebuit, teveel media-aandacht, tragisch einde.
Knut werd geprepareerd en vervolgens opgenomen in de collectie van het Museum für Naturkunde in Berlijn. En die hebben hem nu voor één zomer uitgeleend aan Naturalis. En het valt mij op hoeveel aantrekkingskracht Knut kennelijk nog steeds heeft op veel mensen, en dat terwijl hij toch in niets meer lijkt op het onweerstaanbare witte beertje dat als een jonge hond aan het dollen is met zijn verzorger, op de filmpjes die dateren uit wat zijn glorietijd moet zijn geweest. In de vitrine staat een grote dode halfvolgroeide ijsbeer, kortom de speelsheid ruimschoots voorbij.
En er zijn in Naturalis toch wel meer ijsberen te bewonderen, waaronder een echt kleintje. Maar ik kan het toch ook wel weer begrijpen. Ik heb het zelf bijvoorbeeld met Stier Herman die hier, niet toevallig, te zien is op dezelfde zaal. En, lang geleden, zag ik het gebalsemde lichaam van Lenin in zijn mausoleum in Moskou. Hoewel dat natuurlijk van een heel andere orde is. Of toch ook weer niet? In ieder geval was de omgeving daar nogal spannend.