Haflingers in Ebbs

Haflingers zijn leuk. Het paardenras uit Oostenrijk is overbekend. Met hun lage schofthoogte zitten ze ergens tussen paard en pony in, een grensgeval, maar ik vind het duidelijk een paardje. Een pony is voor mij een paard waar ik zo overheen kan stappen.

Haflingers zijn opmerkelijk stoere paardjes, maar met een prettige 'Penny-uitstraling'. Want welk meisje wilde op zekere leeftijd nu niet zo'n leuke voskleurige lieverd met een blonde kuif? Maar intussen wordt dit ras wel volop gebruikt door het Duitse en Oostenrijkse leger. Ze zijn dan ook uiterst robuust, werkwillig en betrouwbaar, want oorspronkelijk gefokt als trek- en lastpaard voor in de bergen.

Als je in Oostenrijk in de bergen wandelt is de kans groot dat je ze tegenkomt. Soms een hele groep tegelijk. Ik herinner me een anekdote van wandelaars die ergens in the middle of nowhere werden omsingeld en min of meer van hun lunchpakketjes werden beroofd door een clubje baldadige Haflingers.

Het gezegde 'van achter een boer, van voor een prins' past goed bij de Haflinger, want die heeft onmiskenbaar edele kenmerken. Het hoofd bijvoorbeeld heeft Arabische invloeden. Bij het ontstaan van het bergpaardje zijn er diverse rassen ingekruist, ook Spaans/Iberische. En wellicht zelfs Napolitaner bloed? Wie zal het zeggen. Dit ras is inmiddels uitgestorven.

De roots van de Haflinger liggen in Zuid-Tirol, dat is nu Italië. En Tirol is nog steeds het wereldcentrum van de Haflinger fokkerij. In Ebbs in Oostenrijks Tirol ligt hét Haflinger Walhalla: de Fohlenhof.  Je kunt het bezoeken en de prachtige kampioenen in hun extreem schone stallen bekijken. Er is ook een museum. Vorig jaar nog moest het centrum haar Haflinger bestand halveren na een paar moeilijke jaren met financiële problemen en een schandaal rond machtsmisbruik en belangenverstrengeling . Het imago van de paardjes is hier duidelijk vrolijker en eerlijker dan de mensen die er mee omgaan.