Het Pep gevoel

Deze vrijdag ontving ik (en vele anderen) een mail van Ger Apeldoorn, over een nieuwe crowdfunding waar hij bij betrokken is. Doel: een stripglossy met Superhelden. Een leuk initiatief, en naar verluidt nu al een succes. Toch laat ik deze actie aan mij voorbijgaan. Ik heb niks met Superhelden, nooit gehad. Daarnaast vond ik de afhandeling van Apeldoorns vorige crowdfunding Pep Nu maar zo/zo.

De geplande termijn werd zeer ruim overschreden.

Er werd amper gecommuniceerd met de donateurs.

Beloften werden niet altijd nagekomen. Geen (vet betaalde) vermelding in het boek bijvoorbeeld, maar een lullig karton met namen.

Maar misschien gaat het deze keer beter. En natuurlijk ben ik blij met mijn driedubbel gesigneerde album en de extra omslagen. De kwaliteit van de strips is goed, maar een echt “Pep gevoel” heb ik er niet van gekregen. Dat krijg je waarschijnlijk alleen als je oude jaargangen Pep herleest. Die zijn nog steeds redelijk makkelijk te verkrijgen, en voor minder geld dan Ger Apeldoorn van je vraagt.

Luca deelt

Luca is een sociale jongen. Deelt zijn snoep en speelgoed. Rolt de bal zelf naar z'n maatje.

Nieuwe teugels

 Nieuwe teugels voor Luca. Op maat gemaakt en nooit meer invetten!

Dreutel

Motoragent Dreutel, mijn favoriete kluns uit De Generaal van Peter de Smet. 

De Smet signeerde mijn album in 1980 in Breda, en raakte door mijn keuze enigszins uit zijn routine. Kennelijk werd Dreutel niet vaak gevraagd.

Maar ik was erg blij met de tekening, want een fan vanaf de allereerste aflevering in Pep in 1971. Hoe oud was Peter de Smet eigenlijk in 1980? 36 jaar pas, zie ik op Wikipedia. 

Voormalig eng

foto uit BBC Science Focus

Vorige maand in BBC Science Focus: The Tufted Ground Squirrel, in de rubriek Nature's Weirdest Creatures. Slechte reputatie als roofdier op Borneo (bijnaam vampier eekhoorn), zou uiterst gevaarlijke vleeseter zijn, maar blijkt nu braaf knaagdier dat erg van zaden en noten houdt. Heeft natuurlijk gewoon zijn uiterlijk niet mee. Lijkt op Frank, het enge konijn uit Donnie Darko.

Het leed dat picknick heet

Lage rugpijn, tekenbeet, lauwe koffie, bier uit een blikje, papieren bordjes, een vrolijke hond, kinderen met een bal, wespen, rode mieren, muggen, weersomslag, brandnetels, zand in je broodje, plaksiroop, maar toch vooral... het (k)leed van Dirk.

bron afb: reclame Dirk

Pastoraal

Luca

Grijs en wit

Anderhalf jaar geleden. Luca is veel witter nu.

In de box

 Luca

The Wandering Hearts: Déjà vu

Deze week werd ik aangenaam verrast door het album Déjà vu (We have all been here before) van de Engels band The Wandering Hearts.

Verrast, omdat ik er eerlijk gezegd niet veel van verwachtte. Ik houd niet van dit soort projecten, maar was toch nieuwsgierig wat deze (mij onbekende) groep van het iconische album van Crosby, Stills, Nash & Young uit 1970 gebakken had. Ik had mijn vooroordelen al klaar, het zou misschien hooguit een guilty pleasure kunnen worden. Maar daar doe ik dus niet aan, je vindt iets echt leuk of niet, en dit album bleek een real pleasure te zijn.

Moedig ook, om zo’n overbekend album in zijn geheel te coveren, kritiek en hoon (en vooroordelen dus) liggen vaak op de loer. Maar het is mooi gedaan, en ik kreeg zowaar weer zin in het door mij toch sufgedraaide origineel. Wat zitten die harmonieën en melodieën toch goed in elkaar. Met die vrouwenstemmen erbij, luister je er weer met frisse oren naar. Het album van The Wandering Hearts wordt een herinterpretatie genoemd, maar ik vind juist dat ze dicht bij het origineel zijn gebleven. Interessant is Almost cut my hair, nu eens gezongen door een vrouw. De nummers Our House en Teach Your Children vind ik wat zoet. Maar dat is eigenlijk mijn enige aanmerking. Aanrader.

Het Schaakplein

Nog twee foto's van de Boulevard in de 'oude situatie'. Tussen de Oude Kerk en de vuurtoren werd de Boulevard ineens een stuk breder, met een klein plein, geen wonder van schoonheid, maar functioneel en precies goed. Geschikt voor kleinschalige evenementen (en niet te vaak). In de jaren tachtig heette het ineens 'het Schaakplein', maar ik weet niet of dat de officiële naam was. In de hoek was een reuzenschaakbord gemaakt, waar veel gebruik van gemaakt werd. De stukken zaten in een kist, waarvan je de sleutel kon ophalen bij het naastgelegen restaurant De Zwaan. Het schaakbord werd in 1979 in gebruik genomen door ex-wereldkampioen Max Euwe. Ik heb daar nog over geblogd HIER. Het schaakbord is ergens in de mist der tijd gesneuveld. Jammer, je zou denken dat er ook voor zoiets* toch wel een nieuw plekje te vinden zou zijn geweest. 

*niet luidruchtig of platvloers

Zeer eep

 

De kustversterking bij Katwijk is inmiddels alweer 10 jaar een feit. Op deze foto's van de oude situatie zie je dat de zeereep toen eigenlijk niets voorstelde. Begrijpelijk dat daar iets aan gedaan is, en ook de enorme ondergrondse parkeergarage voorziet duidelijk in een behoefte. 

Maar helaas, ik ben er nooit echt aan gewend geraakt, het is niet meer de Boulevard. Het megalomane 'evenementenplein' in het midden is behoorlijk misplaatst, maar het allerlelijkst vind ik de (nu) permanente horeca langs het hele strand. Dat heeft niets meer met een strandpaviljoen te maken. In Katwijk is alles volgebouwd, ook het strand.

Wiege der Lipizzaner

Leuk filmpje (6 minuten) over Staatsstoeterij Lipica, bakermat van de Lipizzaners. 

Hooibal

 Luca

De massa

Luca lust wel wat. Hij groeit nog steeds. Een barokpaard mag best wat massa hebben. Dit kaartje is van augustus vorig jaar. Er stond een mobiele weegschaal op het erf, met een mevrouw ernaast. Een stalgenoot wilde niet zelf haar paard op de weegschaal zetten, omdat haar eigen gewicht topgeheim is.

Kreukvrije zone

Waterpomp bij strandopgang. In Katwijk staat er tegenwoordig (soms) ook een zonnebrandpaal bij, met gratis zonnebrandcrème. De smeerpromotie legt dan vooral de nadruk op het verminderen van risico op huidkanker. Maar (gezien de tijdgeest) is het misschien effectiever om de strandgangers te wijzen op de versnelde huidveroudering door zonnebrand. Rimpels, verslapping en pigmentvlekken. Allemaal schade van de zon. Lichaamsdelen die helemaal niet in de zon komen verouderen natuurlijk nog minder snel. Mensen die in de Zorg werken weten dat de meeste bejaarden behoorlijk verkreukeld zijn, maar hun billen niet. Denk daar maar eens over na.

Darwin

Een foto uit de Naturalistijd.

Darwindag (12-2) 2012. Er waren boeken, balpennen en... maskers.

Pierre

foto: Josine Vingerling

Ben hier helemaal weg van! Fantastische Percheron hengst, geboetseerd door de Finse Emilia Kurila en prachtig levensecht beschilderd door Josine Vingerling. Intens rood detail in het lint, perfect!

Vrolijk paard

Luca, februari vorig jaar.

Schaatser op de Boulevard

fotograaf: (mij) onbekend

Een foto om bij af te koelen.

Katwijk, 1967

Warme dag

Luca