Vorige week zagen wij de uitstekende dramaserie The Queen’s Gambit. Zeven delen in zeven dagen. Jammer dat het ‘op’ is. De serie schijnt erg populair te zijn, en schaken is weer helemaal hip.
In Nederland werd in de jaren dertig ook veel geschaakt, vooral nadat Max Euwe (1901-1981) in 1935 wereldkampioen was geworden. Ik heb Euwe in 1979 gezien, toen hij in Katwijk was voor de officiële ingebruikname van een reuzenschaakbord op de Boulevard.
 |
| Knipsel uit Leidse Courant. Euwe speelt wit. |
Het was een mooie zomerdag en er was flink wat publiek op afgekomen. Euwe werd in een van de huizen op de Boulevard ontvangen, en een lokale fanfare (DVS) bracht een soort aubade. Daarna liep het gezelschap naar het plein aan de overkant, de zeekant, waar het schaakspel stond opgesteld. Er was een toespraak natuurlijk en daarna werd de wethouder ingemaakt bij een spelletje snelschaak. Ondertussen toeterde de fanfare vrolijk door.
In mijn (scholieren)ogen een onwerkelijke, melige situatie. Iets uit een film van de Zweedse regisseur Roy Andersson, maar die kende ik toen nog niet. Ik weet ook nog welke plaat ik die dag draaide (een nieuw album van Wings). Het is merkwaardig hoe je geheugen werkt, waarom onthoud je juist zoiets?
Het grote schaakspel is nog vele jaren gebruikt, vooral door toeristen. Het is gesneuveld bij de herinrichting van de Boulevard in 2013. Of misschien al eerder.