Utopia Avenue, cover binnenkant. |
Vorige maand las ik met veel plezier Utopia Avenue van David Mitchell, het verhaal van een fictieve band in de jaren 1967 en 1968, en dat was gelijk een leuke aanleiding om weer eens wat platen uit die tijd te draaien. Bij ons thuis stond vaak Radio Veronica aan, en dat heeft natuurlijk invloed gehad op de ontwikkeling van mijn muzikale smaak, net zoals de nogal bonte inhoud van de platenkoffers van mijn ouders.
Wat deed ik verder in die jaren, behalve plaatjes draaien? Voornamelijk spelen natuurlijk, binnen en buiten. Ik groeide op in een nieuwbouwwijk, die in een paar jaar tijd in een voormalige polder uit de grond werd gestampt. Heel veel flatgebouwen, en in mijn herinnering altijd overal bouwkranen en het geluid van heien. Het zal wel haastwerk geweest zijn, diezelfde flats worden nu al weer afgebroken en vervangen.
Dit is mijn kleuterschooljuffrouw Frowijn. Ik ben enorm blij met deze foto. In 2017 heb ik over mijn juf (en een mysterie rond haar voet) geblogd HIER . Ik vroeg me toen af wat haar voornaam was, en hoe ze eruit zag. Tot mijn grote verrassing werd er vorig jaar op deze blogpost gereageerd door de zus van juffrouw Frowijn. Ik kreeg een mail met een foto. De voornaam van juffrouw Frowijn was Fridy en ze is in juni 2018 overleden.