Dit is Witje. Het kauwtje dat jarenlang elke dag een paar keer bij ons langskwam. Voor een snack, of zomaar even chillen in de tuin.
Witje was een dagje ouder en had een grijswit gestippelde buik, maar het meest opvallend was de grote witte V op zijn rug. Toch had ik hem zo ook wel uit duizend herkend, aan zijn immer geprangde blik. Hij was een echte persoonlijkheid, een outsider ook.
Zijn eten weekte hij meestal even in het waterbakje. Ondanks alle kilo's voer en liefde die hier over hem uitgestort werden bleef hij altijd op z'n hoede. Zijn nestjes in het voorjaar liepen steevast uit op een tragedie. Daarna was hij dan een tijdje depressief.
Ik heb hem sinds september niet meer gezien en mijn conclusie getrokken. Zijn partner komt nu dagelijks langs met haar nieuwe vriend, een heel ander type. Dat is gezellig, maar ik (sentimentele dwaas) mis toch vooral Witje.
Dit prachtige portret, geschilderd door mijn vrouw, maakt veel goed. Zowel het uiterlijk als de persoonlijkheid van Witje zijn perfect getroffen. Een uniek en lief kado!