Nu het weer volop kinderboekenweek is en ik de kleurige advertenties zie en de leuke activiteiten in de bibliotheken, denk ik onwillekeurig terug aan mijn eigen 'kinderboekentijd'. Met veel diepe zuchten en sentiment, want zó wordt het dus nooit meer. Hoewel ik mij nog steeds een slag in de rondte lees en op dit gebied niets tekort kom (behalve tijd dan) haal ik met geen mogelijkheid meer die enorme consumptie van toen, de stapels boeken elke week.
Destijds mocht je maar één keer per week bij de bieb langs en was er een karig maximum aan de hoeveelheid boeken die je dan mee mocht nemen. Een of twee 'romans', zoals dat dan heette. Voor mij te weinig in ieder geval. Daarom was ik lid van nog een andere (kleine) bibliotheek. Daar werden de geleende boeken per stuk afgerekend. Een kwartje per week, geloof ik. Je had ook zo je favoriete reeksen die je dan helemaal afwerkte. Vaak meerdere keren zelfs. Wat een luxe! Aan herlezen kom ik al helemaal niet meer toe.
Toen ik eenmaal op de middelbare school belandde was het leesfeest abrupt afgelopen. Jeugdboeken waren ineens toch wel kinderachtig en die voor volwassenen juist weer loodzwaar dan wel oersaai. Dat er ook nog 'verplicht' gelezen moest worden hielp ook al niet mee. Een boekenloos tijdperk brak aan.
Maar gelukkig is het later allemaal weer goedgekomen, want ook hier: oude liefde roest niet.
