Herfst kan mooi zijn, maar ik zie er altijd tegenop. Dit jaar extra. Het liefst zou ik nu naar bed gaan en de wekker zetten op half april.
Het was een rare week met grote temperatuurverschillen. IJsjes gegeten in de zon, gelezen in de tuin, maar ook de verwarming al weer aangehad. Regen, wind en een kleine lekkage.
Meer herfstblues. Van de twee kauwtjes (een stelletje) die hier al jaren langskomen, heb ik sinds donderdag het mannetje niet meer teruggezien. Wat zal er gebeurd zijn? Hij was duidelijk ouder dan zijn partner en zag er de laatste tijd niet zo gezond uit. Het zijn een beetje outcasts, met allebei een klein gebrek, waardoor ze mij opvielen. Je geeft ze regelmatig wat voer en in gedachten een naam, en dan zijn het ineens “jouw” kauwtjes (denk je). Tot mijn grote verbazing had het vrouwtje onmiddellijk een nieuwe vriend gescoord! En wat voor een, een prachtig glimmende zwartzilveren bink. Een hele geruststelling.
Op de eerste officiële herfstdag werden we al vroeg wakker van vier Servische heren in onze voortuin. Het bleek de volgende etappe van de glasvezelaansluiting te zijn. Wij blij. Niet iedereen in de straat heeft interesse, maar wij gaan er mooi op vooruit. Ons huidige ADSL-abonnementje, ooit supersnel, is niet meer van deze tijd. En tv kijken we bijna niet, dus we hebben geen kabel. Koffie voor de mannen!
In september hebben we iets te vieren waar een romantisch boeket bij hoort. Ontzettend mooi die artisjokbloemen!
Hier heb ik me op verheugd: de nieuwe David Mitchell. Prachtig uitgegeven: hardcover, leeslint, prettige bladspiegel, fraaie omslag. Alles is mooi aan dit boek. Lekker dik ook. Toch maar even wachten met die wekker misschien.
 |
| Deze meneer switcht ook. (foto: Lego pr) |