Hoe Italiaans zijn de Italianen bij ‘mijn Italiaan’? En, wat maakt het uit? Het restaurantje in W. waar wij wel eens eten, is nu alwéér van eigenaar gewisseld. De zaak is wat opgepoetst, het eten is goed en de bediening is vriendelijk. Toch zit mij iets dwars, de Italianen ogen niet Italiaans. Eerder iets in het ruime spectrum tussen Pakistaans en Bulgaars. Voor mij verwarrend, want ze ‘doen’ wel Italiaans en zijn daarbij niet zuinig met de buona sera’s, buon appetito’s enzovoort. Ik voel mij dan een beetje in de maling genomen en ervaar de situatie als een doorgeschoten act. Maar iedereen doet bloedserieus. Misschien is het een concept? Italiaans verkoopt beter. En het schijnt vaak voor te komen, would be Italianen, tot grote ergernis vanuit Italië, waar voor de culinaire reputatie wordt gevreesd. En voor concurrentie denk ik dan, want laatst nog bijvoorbeeld kreeg een Japanse kok drie Michelin-sterren voor zijn Franse restaurant. Het kan mij dus eigenlijk niet schelen wie er kookt of bedient, als het maar goed is. Maar tegelijk eisen eer & ego dat ik wel voor vol word aangezien. En ik ben niet eens zeker van mijn zaak, want onderin de Laars schijnen behoorlijk donkere Italianen te wonen.
