En de vos?

De vos was dus gevangen en ergens uitgezet, was het verhaal. En stiekem miste ik het mooie diertje een klein beetje. Maar daar moet je wel mee uitkijken, want soms krijg je wat je wenst. En meer dan dat, want nu zijn het er DRIE. Minstens.

De vos was al vrij snel weer terug, die dieren zijn echt superslim. We zien hem/haar regelmatig, luierend in de zon, ruikend aan een bloem. Hij kijkt me soms aan, en heft dan een grote oranje middelvinger.

Soms zie ik hem niet onmiddellijk, maar hij wordt dan verraden door eksters, die werkelijk een bloedhekel aan vossen schijnen te hebben. De vogels gaan pal boven hem zitten ratelen. Ik werd een keer wakker rond zes uur ’s morgens van het luide geratel van drie boze eksters. In de tuin van de buurvrouw zag ik de vos druk heen en weer hollen, kennelijk op muizenjacht. Hij had een struik uitgegraven en de tuinkabouter geterroriseerd. Het is sneu voor de buurvrouw, vooral haar tuin moet het telkens ontgelden.

Vorige week zaten er ineens drie vossen tegelijk bij ons vogelbadje. Ze stoven weg toen we argeloos de tuin in liepen. Wederzijdse schrik.

Maar wat nu? Het is duidelijk dat het zo niet verder kan. De gemeente doet in ieder geval niets. De vossen lopen ook het risico dat iemand het ‘zelf’ gaat oplossen. Dat vind ik geen prettige gedachte.

Wordt (ongetwijfeld) vervolgd.