Meer maar minder

Zaterdag bezochten we een behoorlijk groot tuincentrum om er een kerstboom te scoren. Er was een lange looproute (koopfuik) uitgestippeld, zodat je vooral niets zou overslaan van de uitgestalde kerstmeuk. Maar, eerlijk is eerlijk, ik heb me kostelijk geamuseerd. Het ging wel ver, vond ik, voor een tuincentrum. Er was ook keramiek, bankstellen en meer dan manshoge dikke kerstlieden die met een hol geluid een stompzinnig lied ten gehore brachten. Wie zet dat in zijn huiskamer? Ook veel sneeuwgerelateerde artikelen en plaatjes. Nostalgie natuurlijk, want dat gaan we nooit meer meemaken.

Maar het meest opvallende realiseerde ik mij pas achteraf toen ik allang weer thuis was. De totale afwezigheid van ‘traditionele’ kerstfiguren! Er was geen kerststal te bekennen, niemand van de heilige familie, zelfs geen engel! Niets van dat alles te ontdekken tussen al die duizenden zogenaamde ‘kerstartikelen’.

Natuur om de hoek

Vandaag regent het, maar gisteren was het mooi weer. Goed genoeg om even door de duinen naar Noordwijk te fietsen. Bij de uitwatering tel ik maar liefst 8 zeehondjes, her en der verspreid. Ze hebben veel bekijks natuurlijk. Vooraan op bovenstaande foto zie je er vier, en verderop nog een. Er ligt een man bij, plat op zijn buik op het koude zand. Hij liever dan ik.

 

In de duinen zie ik allerlei mensen met telelenzen en verrekijkers. Vogelaars waarschijnlijk. Misschien is er weer een 'zeldzame dwaalgast' gesignaleerd. Bij Noordwijk staat een schaapskudde geparkeerd. Al met al een leuk ritje.

Geo Staad

Drs P (Heinz Polzer) is al weer 10 jaar dood. Een excentriek en veelzijdig man. Voor hij echt bekend werd heeft Polzer o.a. ook nog eens een scenario voor een stripverhaal geschreven, onder het pseudoniem Geo Staad. Ik kom het tegen in Pep nr. 46 van 1970: Dan Teal en het maanvirus. De tekeningen zijn van John Bakker (Blook!) en een van de hoofdfiguren lijkt verdacht veel op Polzer. Ik kon er niet veel mee, destijds, te jong waarschijnlijk. Misschien kan ik het nu beter waarderen.

Gebroken wit

Een witte broek, een wit tafellaken, witte tegels én een wit paard: allemaal het zelfde probleem…

Chill

Luca

Zelf zit ik ook graag onder een kleedje met een snack. Vooral in november!

Roodjakje

En weer een regenjasdag voor Luca (en de rest).

Fjord

 Luca met een vriend.

Romeinen bij de manege

bron afbeeldingen: itiner-e

In de New Scientist van deze week staat een interessante link naar itiner-e (the digital atlas of ancient roads), met een indrukwekkende kaart van alle hoofdwegen in het Romeinse rijk. Een enorm netwerk, met Katwijk als meest noordelijke punt op het vasteland van Europa. Zoals bekend is er hier veel Romeinse activiteit geweest, er zijn talloze vondsten gedaan.

Op deze satellietfoto kun je zien dat er een Romeinse weg door de duinen achter de huidige manege liep, dwars door de veldjes waar nu paarden staan. Links ervan staat (nu) de longeerbak. Erg leuk!

De link vind je HIER.

Lazy Luca

 Gelukkig valt er weer veel te genieten.

(...)

bron afb: herfst/winter 2025/2026 catalogus Sugardog.nl

Klassieker

Nu is Joost Prinsen ook al overleden. Aart Staartjes (2020) en Wieteke van Dort (2024) gingen hem voor. Het supertrio van de Stratemakeropzeeshow is niet meer. Kinderprogramma in de jaren 70, typerend voor die tijd (?) Jeugdsentiment voor mij. Zouden kinderen 'van nu' dit nog steeds leuk vinden? Waarschijnlijk wel.

Is er leven op Pluto?

Waar kan ik heen?

De herfst doet mij geen goed. Regen, wind, storm, aan de kust zit je eerste rang en vaak vraag ik mij af wat ik eigenlijk nog in K. te zoeken heb.

Is het elders beter? Op grondwaterformules.nl, de website voor 'grondwaterhydrologen', vind ik een kaart van Nederland met de neerslagsom per regio. Ik zie dat precies dat stukje kust waar wij wonen extreem nat is. Alleen op de Veluwe is het nog erger. De beste plekken (voor mij) zijn een bepaald puntje van Drenthe en de omgeving Echt-Susteren in het midden van Limburg.

Helaas zijn aan beide plaatsen weer andere nadelen verbonden, dus voorlopig houd ik mij nog maar aan het aloude gezegde: Tel uw zegeningen.

Eb in de vloedbak

A day in the life

Wandelen in de regen

Vanmorgen. Al dagen superslecht weer. Rondje parkeerterrein. Je moet toch wat. Alles is ondergelopen en door- en doornat. Erf, bakken, paddocks.

Luca vindt het helemaal niks.

Hier helpt maar één ding:

Rijklaar

 Nieuw dekje en stijgbeugels voor Luca.

Puin en herrie

In de paddocks bij de stal komt heel veel troep naar de oppervlakte. Mandenvol. Allerlei scherven, aardewerk, glas, dakpannen, emaille, botten(!), maar vooral puin. In de jaren 60 lag hier een stinkende vuilnishoop. Wat ligt er verder nog onder de grond? Hopelijk geen tweede Lekkerkerk.

Een ondernemer uit Amsterdam heeft het plan opgevat om juist op deze plek een luxe hotel te laten verrijzen. Met de zegen van de Gemeente, want die ziet stal en bewoners graag vertrekken. De zakenman wil een plek van serene rust creëren via een hotel met een soort kloosterhofachtige uitstraling. Pal naast het drukste evenemententerrein van Katwijk, waar de activiteiten en decibellen je continu om de oren vliegen.

En dat in een te snel verstedelijkt ‘dorp’ met een kinderlijke voorliefde voor luidruchtig vertier en vooral vuurwerk, het hele jaar door. Bij elke voetbalwedstrijd, hoe onbeduidend ook, elke extra koopavond, festiviteit, straatbarbecue of veterdiploma is het raak. Een feest is pas een feest als er vuurwerk is geweest. Ik wens de ondernemer veel succes met zijn oase.

Luca en George

The Big Eye

Luca

Uitwatering Katwijk (2)

Op de laatste dag van september nog wat zomerse oude ansichtkaarten. De Uitwatering bij Katwijk was voor mij (als kind) dus niet de place to be, maar heeft voor heel veel andere kinderen altijd een grote aantrekkingskracht gehad.

Deze laatste kaart zou uit 1916 zijn. Tot mijn verbazing zie ik rechts een bloot jongetje afgebeeld. Dat zou tegenwoordig niet meer kunnen op een kaart (of waar dan ook). Maar op de foto lijkt niemand zich te storen aan het tafereel, ook niet die passant met dat meisje aan de hand. Opmerkelijk, want in diezelfde tijd waren ook de discrete badkoetsen nog in gebruik.

Navelstaren

Het was een behoorlijk verwarrende maand. Veranderingen waar ik niet op zit te wachten, en meer nog in het vooruitzicht. Daarnaast drie keer verrast door (uit het oog verloren) ex-collega’s van heel lang geleden, die ik dacht te kennen.

knipsel uit de Telegraaf

Dit flink gelooide echtpaar stond in de Telegraaf en toonde in de rubriek ‘strandlijven’ hun strakke 60-plus buik. Ik viel van mijn stoel van verbazing, dat waren A. en L.! Een stel dat ik al meer dan veertig jaar ken, maar nooit in staat had geacht tot zoiets frivools. L., in bikini in de Telegraaf! Nu heb ik alles gezien.

Ik sprak een andere collega uit die tijd. Toen een braaf burgerlijke family man, maar blijkt nu twee huwelijken en een hele reeks vriendinnen verder.

En dit weekend nog was ik in een gebouw waar ik jarenlang gewerkt heb. Het bedrijf bestaat al 16 jaar niet meer, en het pand wordt nu gebruikt door een vurig bevlogen kerkgenootschap met worship en gebedsgenezers. Een wereld waar ik normaal gesproken niet mee in aanraking kom, maar nu was er open dag en ik wilde erg graag het huidige interieur eens zien. Een uiterst vreemde ervaring was dat. Dezelfde plek, maar ook weer niet. Innerlijke chaos, ik zag verleden en heden door elkaar heen vloeien.

Temeer nog, omdat ik vriendelijk werd rondgeleid door (alweer) een ex-collega van ‘toen’, ooit een nuchtere no-nonsense flierefluiter, nu vol heilig vuur leidinggevend in deze bezielde omgeving. Allebei hebben we hier vele voetstappen liggen, maar deze setting had ik (of hij) nooit kunnen verzinnen, toen.

Een interessante start van de herfst.

Shine on

 Luca

De wegen van blogspot en google zijn mij ondoorgrondelijk. Een half jaar geleden heb ik dit blog gereanimeerd met als doel eens wat foto's van een Lipizzaner in 'alledaagse' situaties te plaatsen. Die kun je namelijk nauwelijks vinden op internet. En dat is helaas nog steeds het geval. De inmiddels vele afbeeldingen van Luca de Lipi op mijn blog zijn niet te googelen, zo blijkt. Behoorlijk demotiverend vind ik dat, want het zal met de overige onderwerpen dan ook wel het geval zijn.

Gevonden voorwerp

Niet van mij dus.

George

 De nieuwe buurman, manegepony George.

Renz

 Circus Renz is terug.

Fiat 500C Topolino

In magazine Klassiek & Techniek staat deze maand een mooi artikel over de Fiat 500C Topolino (muis). Veel foto's, technische details en informatie over deze Italiaanse oldtimer, plus een leuk interview met de trotse bezitter van een exemplaar uit 1952. Een Topolino van 73 jaar oud, maar toch is Hans pas de derde eigenaar. De eerste was een Zwitserse boer en de tweede was ook een Alpenbewoner. Hans raakte geïnteresseerd op een evenement in Toscane, hij spreekt met veel liefde over zijn 'Toop'. En zelf heb ik al jaren een behoorlijk warm plekje voor juist deze Topolino, want wij zijn er in getrouwd!

Wat gaan we doen?

Luca

Originele replica

fotograaf (mij) onbekend

Foto van de kleine 'garnalenbomschuit' KW 88 in de uitwatering van Katwijk. Je zou bijna vergeten dat deze schuit ooit in het water heeft gelegen. Sinds de jaren 60 ligt hij in de zomermaanden te pronken naast de Vuurbaak. Over die locatie is de laatste tijd wat onenigheid ontstaan, want door de weersomstandigheden schijnt het onderhoud elk jaar goudgeld te kosten. Er gaan zelfs stemmen op om er een replica op ware grootte neer te zetten. Maar goed beschouwd is dat nu eigenlijk ook al het geval, want waarschijnlijk is al het hout al een keer vervangen. De KW 88 is in 1913 gebouwd en tot 1942 gebruikt. 

Ook herfst

Tegen de herfst zie ik altijd op, maar het jaargetijde heeft natuurlijk ook z'n mooie kanten. Het prachtige licht is er een van, daar kan ik erg van genieten. De tuin maakt zich inmiddels op voor de winter, daar heerst de schoonheid van verval. Dat geldt nog niet voor de schitterende zonnebloemen, die juist nu goed hun best doen. Wat een aparte kleur, een beetje dahlia-achtig. Op de blaadjes ligt het stuifmeel als een dun laagje goudstof. De stengels zijn erg lang, we hebben ze preventief versterkt met een bamboestok. Op de achtergrond zie je een passiebloem en een klein trosje druiven. Daar hebben we dit jaar heel veel van. De vogels zijn er gek op en ik heb een paar trossen voor ze afgeknipt en in het gras gelegd. Maar meestal gaan ze voor vers en 'eigen keus' en doen moeilijk in de druivenstruiken. Erg leuk om naar te kijken. 

Groter en witter

Ons schimmeltje wordt steeds witter.

En groter... Luca (6) groeit nog steeds. Hij zou nu te groot zijn voor de Spaanse Rijschool ;) Dat heeft hij natuurlijk van zijn opa's, zowel de Hongaarse als de Kroatische is behoorlijk fors.