.jpg)
Vandaag lees ik zoveel mogelijk recensies van het concert dat Kate Bush gisteren gaf, het eerste in 35 jaar. Dit is niet geheel vrij van zelfkwelling, aangezien ik mijzelf als een grote fan beschouw (ik schreef het hier vorig jaar al), maar niet tot de 100.000 uitverkorenen behoor die een van de 22 concerten in Londen gaat zien. Vette pech, Wim.
.jpg){kind=small}
Kate Bush is eigenlijk de enige van mijn concertverlanglijstje die ik niet gezien heb. Bij wijze van surrogaat reconstrueer ik de setlist van 24 nummers maar op mijn iPod. En nu maar hopen op een videoregistratie van het geheel en wachten op de triomfantelijke terugkeer van die ene collega die er wèl bij was. En dezer dagen veel, héél veel Kate Bush draaien, waarschijnlijk tot wanhoop van mijn omgeving die het toch wel specifieke stemgeluid van Kate maar zozo vindt.