zondag 29 december 2019

Luisterjaar 2019


Dit jaar ter afsluiting geen boekenlijstje, maar een luisterlijstje.

In 2019 vond er een aardverschuiving plaats in mijn luistergedrag, ik heb namelijk het streamen ontdekt. Nu weet ik ook wel dat dat al bijna 10 jaar mogelijk is in Nederland, maar ik loop nu eenmaal nooit voorop met dat soort zaken. Daarbij had ik altijd ruim voldoende aan mijn cd’s en iPod. Naar de radio luister ik nooit, voornamelijk omdat ik de reclame niet kan velen.

En nu dus muziek streamen. Ik doe dit via Apple Music en ben daar erg tevreden over. Het aanbod is enorm, eigenlijk is niets te dol. Dat heeft effect op mijn manier van luisteren. In plaats van lang bij een bepaalde cd te blijven hangen, luister ik nu naar zoveel mogelijk verschillende albums. Meestal nieuw, en van (voor mij) onbekende muzikanten. In plaats van dieper, ben ik dus breder gaan luisteren. Elke dag een ander interessant jazz album bijvoorbeeld. Ik heb daarbij een voorkeur ontwikkeld voor hardbop, speciaal van het Blue Note label.


Ik ben een gretige consument. Apple kwam behalve met een leuke playlist (mijn 100 favoriete nummers) met een toch nog verrassend persoonlijk overzicht. In 2019 heb ik bijna 2300 uur naar (hun) muziek geluisterd. Ik weet niet of dat uitzonderlijk veel is, maar waarschijnlijk toch wel bovengemiddeld. Zes uur en twintig minuten per dag, naar 501 verschillende artiesten. Sommigen kwamen maar een enkele keer voorbij, anderen vaak of heel vaak. Absolute uitschieters zijn Robert Wyatt, Keith Jarrett en Bill Callahan. Dat is opmerkelijk want die heb ik alledrie pas dit jaar en via streaming leren kennen. Natuurlijk staan er ook veel oude bekenden op deze lijst, maar ik wil het hier even beperken tot mijn nieuwe ontdekkingen. The Dream Syndicate bijvoorbeeld, en Alice Coltrane en gitarist William Tyler horen daar ook bij.

Mijn favoriete album van 2019 is Purple Mountains, letterlijk de laatste van David Berman (overleden op 7 augustus). Zijn nummer She’s Making Friends, I’m Turning Stranger is zo ongeveer mijn lijflied.

donderdag 26 december 2019

woensdag 25 december 2019

Kerstcd



Zo dit is Kerstmis

Draai jij ook nog kerstcd’s?

Deze zat in 1998 bij de VPRO-gids. Een aantal nummers zijn speciaal voor deze cd geschreven, erg leuk. Sommige bands bestaan allang niet meer – Daryll-Ann, Skik, Caesar. Bettie Serveert covert een song van Joni Mitchell en er staat een nummer op dat tegenwoordig waarschijnlijk niet meer zou kunnen. Er is helaas nog maar weinig ruimte voor satire, iedereen staat voortdurend op scherp. Het laatste stuk is een soort psychedelische kerstgeluidencollage van Berend Dubbe (Bauer). ‘Gelieve voor optimaal effect in de repeat-stand te zetten’ staat er nog bij, maar dat geldt eigenlijk wel voor de hele cd. Heel origineel.

zondag 22 december 2019

Startpunt

Goede start vanmorgen. Toen ik opstond was het nog donker, maar in de tuin werd er al heel mooi gefloten door een vogel. Misschien om te vieren dat vannacht (05.19 uur) de zonnewende heeft plaatsgevonden. De kortste dag, de winter begint.

Dat betekent dus dat vanaf nu de dagen weer langer worden. Meer licht en op weg naar de lente! Op de kalender lees ik dat vandaag ook een Joods lichtfeest gevierd wordt, en een Chinees winter/lentefeest.

De juiste dag voor iets nieuws, veranderingen en goede voornemens. Beter dan 1 januari.

Apollo ziet de lente ook al weer aankomen.

donderdag 19 december 2019

Deelder dood

Jules Deelder 1944-2019



Foto: A.M.C. Fok*

Meer Deelder HIER en HIER.


*Uit:
J.A. Deelder
Gemengde gevoelens
De Bezige Bij, 1986

zondag 15 december 2019

Berts Bom

Een bomschuit is een oude (19e eeuwse) vissersboot die in kustdorpen zonder haven gebruikt werd. Door de zware platte bodem kon er dan op het strand aangeland worden.

In Katwijk kun je, zoals ik, van jongs af aan behoorlijk overvoerd raken door afbeeldingen van bomschuiten. Vooral bij mensen thuis. Er is geen ontkomen aan: oude foto’s, scheepsmodellen en veel, heel veel schilderijtjes. Altijd maar weer de Katwijkse drie-eenheid Oude Kerk, Vuurtoren en Bomschuit. Eigenlijk kon ik zo langzamerhand geen bomschuit meer zien!

Katwijkse drie-eenheid.

Daar is nu verandering in gekomen door een ontzettend leuk boekje van tekenaar (enzovoort enzovoort) Bert van der Meij. Hij beschrijft in het kort en met behulp van heel veel tekeningen en foto’s wat een bomschuit is (was) en hoe die gebouwd werd. 


Bron afbeeldingen: Hoe bouw je een bomschuit? (Bert van der Meij)

De frisse, heldere en vrolijke benadering heeft mijn belangstelling alsnog aangewakkerd. Tot mijn verbazing, want je denkt inmiddels alles wel te ‘weten’ over dit oer-Katwijkse onderwerp. Maar in feite blijk je toch veel basiskennis te missen. En Bert vult die aan, op een manier die voor iedereen te begrijpen is. Zo is het ook voor de niet-nautische medemens een mooi boekje geworden.


15 paarden is niet 15 PK. Dat ligt ingewikkelder, zie bijvoorbeeld Wikipedia.


Erg interessant vond ik het gedeelte dat handelt over het verblijf van de mannen, helemaal voorin de schuit. Met z’n twaalven wekenlang op elkaars lip in een minimale ruimte. Keihard werken in barre omstandigheden en dan een beetje half zittend slapen in tien krappe kooien, vlakbij de tonnen met vis. De werkomstandigheden van je voorouders. Mijn bewondering is alleen maar toegenomen. Met dank aan Bert.


Als je geluk hebt kun je het boekje (met bouwplaat) nog ergens kopen.



Bert van der Meij
Hoe bouw je een bomschuit
Uitgave Bert van der Meij, 2019
52 blz

woensdag 11 december 2019

Rebel Whopper

Bron afbeelding: reclame Burger King

Fastfoodgigant Burger King introduceerde in november een vegetarische hamburger, vega-variant van de bekende Whopper. Op zich niet enorm spectaculair nieuws (schijven komen en schijven gaan, nietwaar?), maar ik moest  wel een beetje smilen om de naam die er op geplakt werd: de Rebel Whopper. Wat een radicale ommezwaai ineens! Een ongelooflijk slim staaltje marketing is dat. De zielige vegetariër met zijn brandnetelburger beleeft hier een snelle imagowissel van geitenwollensok naar stoere James Dean. Van zeikerige spelbreker en party-pooper naar eigenzinnige rebel. Geniaal!

Hiermee neemt Burger King gelijk een flinke voorsprong op McDonalds dat tegenwoordig het spoor een beetje bijster lijkt te zijn. Zij hadden even een groenteburger, maar waren er al snel mee gestopt. Wat een flauwekul en moeite toch, die vegetariërs en veganisten. Maar ja, het zijn er nu wel veel ineens en de concurrent doet het ook. Deze maand kwam McDonalds met een nieuwe zogenaamde vegaburger. Zogenaamd, want de nieuwe McVeggie wordt gefrituurd in dezelfde olie als waar ook de kip in bereid wordt. Ze begrijpen het niet of willen het niet begrijpen. Dit is dus niet vegetarisch en McDonalds mikt hiermee kennelijk meer op het eveneens groeiende aantal flexitariërs (vagetariërs). Een gemiste kans, lijkt mij.

Nee, dan Unilever. Daar weten ze intussen heel goed waar het geld van de toekomst ligt. Unox begeeft zich succesvol op de vegamarkt en vorig jaar heeft Unilever voor een megabedrag De Vegetarische Slager overgenomen. En uitgerekend dat bedrijf gaat de vegetarische hamburgers voor de Rebel Whopper leveren aan Burger King. Een goeie zet en zo is het cirkeltje weer rond.

woensdag 4 december 2019

Claude Monet in het Kunstmuseum

Claude Monet (1840-1926)
Tuinen van verbeelding
Kunstmuseum (Gemeentemuseum) Den Haag 

Nog t/m 2 februari 2020
Informatie: HIER





(detail)

(detail)

(detail)




(detail)



Bijvangst:


Ateliers Emile Gallé
Vazen met florale motieven
(Cameoglas)

woensdag 27 november 2019

Overpad

Iedereen die wel eens naar De Rijdende Rechter kijkt, kent ongetwijfeld de term “Recht van overpad”. In dit programma is het meestal aanleiding tot onduidelijkheid, burenruzies en langdurige vetes. Gratis volkstoneel voor de NCRV.

In de Zangbundel voor het Nederlandsche Leger, uitgegeven tijdens de mobilisatie (Eerste Wereldoorlog) “op last van den Minister van Oorlog”, staat het lied Geen Overpad. Hierin wordt een niet nader genoemde potentiële agressor (drie keer raden welke “buur” dat was…) luchtig gewaarschuwd (“geen malligheid hoor!” ) vooral niet over onze grens te marcheren, op weg naar hun vijand. “We hebben kruit en kogels zat” en “steken de dijken even door” wordt daar nog lichtvoetig aan toegevoegd. De kinderlijk opgewekte toon van dit lied is opvallend, als je bijvoorbeeld weet wat er destijds in België is gebeurd.


Nederlandse officieren, 1917.



Geen Overpad

Wanneer ze nou vragen: kom laat me d’r door,
We wouwen hier even passeeren?......
Dan zeggen we hullie: geen malligheid, hoor!
Dat hoef je hier niet te probeeren.
Wij geven hier geen overpad,
Bij jullie zijn er wegen zat,
Wij zijn neutraal en houên van vree,
Wij blijven neutraal en vechten niet mee!

En als ze dan dreigen: we moeten er door,
Je kunt ons toch immers niet keeren?....
Dan zeggen we netjes: dat denk je maar, hoor!
Wij hebben toch ook nog geweren.
Wij hebben kruit en kogels zat
En weig’ren ieder overpad.
Wij zijn neutraal en houên van vree,
Wij blijven neutraal en vechten niet mee!

En als ze dan komen en dringen er door,
En over de grenzen marcheeren?....
Dan steken we even de dijken maar door,
We zullen ze zwemmen wel leeren.
Het land is hier een beetje nat
En deugt hier niet voor overpad.
Wij zijn neutraal en houen van vree,
Wij blijven neutraal, al vechten wij mee!

                                            H.W. van der Meij en Hofland
                                            Hendr. C.V. Oort

Zangbundel voor het Nederlandsche Leger
Uitgegeven op last van den Minister van Oorlog, 1915

woensdag 13 november 2019

Ralph Steadman: Extinct Boids

Mijn mooiste koffietafelboek.


Ralph Steadman
Extinct Boids
Bloomsbury, 2012

Zonder stofomslag.



Ralph Steadman (1936) maakt zo'n 100 schilderijen van uitgestorven vogels, soms verzonnen.


En Ceri Levy levert commentaar via email, telefoon en dagboek.


Een boek waar je heel vrolijk van wordt, ondanks het treurige onderwerp. "Things got tough as the pair discovered just how many amazing birds have been lost from our world forever."


"But," as Ralph said "it did, after all, make a nice change from drawing politicians."




Eerlijk gezegd had ik het boek gekocht om er een aantal prenten uit te halen, in te lijsten en op te hangen. Maar uiteindelijk kon ik mij daar niet toe zetten. Ik voel me een barbaar, omdat ik zelfs maar met de gedachte gespeeld heb om dit bijzondere prachtboek te beschadigen.