De eerste lentebockbiertjes staan al weer in de schappen, hoog tijd dus om afscheid te nemen van de winterbieren.
Ik ben een liefhebber van winterbier, in het bijzonder dat van Gulpener. Eind vorig jaar kwamen zij met hun "speciale editie no. 4": IJsbock. Die was al zeer snel uitverkocht, maar tot mijn geluk heb ik er een paar kunnen scoren, gewoon in de supermarkt om de hoek.
De kartonnen verpakking is al een lust voor het oog, mooi blauw (voor de "ijzige" associatie) en met veel informatie over dit bijzondere bier. Ik citeer: Gulpener IJsbock dankt zijn naam aan de brouwtechniek waarbij het brouwsel, na vergisting, wordt gekoeld tot -20 graden Celcius. Hierdoor bevriest het water en worden de alcohol en de aromacomponenten geconserveerd. Met als resultaat een intens krachtig bier met zoete tonen. Deze techniek wordt ook wel vries-destillatie genoemd.
Als bier- en spijscombinatie wordt aanbevolen een "stevig stuk wild vlees of een kaasplankje met krachtige kazen". Uiteraard kiezen wij voor de vegetarische optie van het stevige kaasplankje. (Wij, dat zijn uw recensenten, mijn vrouw en ik).
De grote fles (75 cl.) is afgesloten met een kunststof kurk en metalen omhulsel. Het loswrikken van de kurk gaat niet eenvoudig, daar is een mannenhand voor nodig (ik zeg het maar zoals het is). Je kunt het beste de fles draaien en de kurk omhoogduwen, zoals bij een champagnefles.
Wij schenken het bier uit in een bokaalglas. Prachtig bruin, donkerbruin bier met een stevige schuimkraag tot het eind. Het is behoorlijk troebel, maar zonder bezinksel. De eerste slokken zijn een enorm kruidige smaakbom. Wat menen wij zoal te proeven: bergamot, koriander, peperig, kardemom, laurier en "pottertjes". Het krachtige bier is zoet, bitter en fruitig tegelijk. Waarschijnlijk heb je het beste resultaat als je het niet te koud drinkt.
Gulpener IJsbock drinkt bijzonder prettig weg, maar bevat intussen altijd nog 10,3% alcohol. Dus het is wel opletten geblazen.
