Mijn opa was best romantisch. Deze kaarten (ik heb een heel stapeltje) stuurde hij in 1920 aan mijn oma, ze waren toen allebei 22 jaar. Over mijn opa heb ik het hier al eens gehad. Mijn oma woonde met haar zusjes in het weeshuis. Later is ze naar een oom verhuisd. Hoe hebben mijn grootouders elkaar eigenlijk leren kennen? Dat is een van die dingen die ik graag nog had willen vragen.
Mijn opa was visser, en meestal op zee. De tekst op zijn kaarten is kort en bondig. Zakelijk. Hoe lang de reis nog zou duren en hoeveel er besomd (de opbrengst) was. Dat soort dingen. Een enorm contrast met de afbeeldingen op de andere zijde. Die zijn vaak zo romantisch en zoet dat het glazuur van je tanden springt. Waarschijnlijk om de grens der betamelijkheid niet te overschrijden (het is 95 jaar geleden), zijn de kaarten steevast geadresseerd aan de oom. Mijn oma wordt dan in de tweede instantie genoemd, "verders aan......". Heel handig. Toch zal de boodschap wel overgekomen zijn, want ze zijn in 1922 getrouwd.
