zondag 4 juni 2017

Loflied op de tuin. Vers 1


Sinds kort heb ik er een mooie hobby bij: tuinieren. Een verplichte hobby eigenlijk, want we hebben een best grote tuin en daar zit veel werk aan. Maar ik beschouw dat als een voorrecht, je krijgt er zoveel voor terug. Ik heb nooit eerder een tuin gehad en toen we hier een paar maanden geleden kwamen wonen, was ik dan ook nogal geïmponeerd door het geheel. Mijn tuinkennis was nul.


Het voordeel van een tuin bij een "bestaande" woning is dat je niet enorm hoeft na te denken over een indeling, dat hebben de vorige bewoners al voor je gedaan. En je hoeft niet lang te wachten op "resultaat". De struiken, planten en zelfs bomen (!) zijn vaak al wat groter en hebben zich soms al jaren bewezen. Ons plan is om dit eerste jaar te gebruiken als oriëntatie, wat staat er nu precies, wat komt er allemaal (vanzelf) op, hoe kunnen we het leuk aanvullen en onze eigen draai er aan gaan geven? Af en toe voegen we iets toe, we snoeien, maar hebben nog niets hoeven verwijderen. Alleen wat A.E.O. (Algemeen Erkend Onkruid).


Nu het voorjaar is vallen we van de ene verbazing in de andere. In de tuin is elke dag anders, het is ontzettend leuk om elke ochtend even een rondje te maken om te kijken wat er nu weer bijgekomen of gegroeid is. Alsof je elke dag een kadootje krijgt. Een armetierige stronk blijkt ineens een prachtige varen, deze week is de rode rozenstruik "ontploft" en gisteren zagen we op een onverwachte plek een kleine struik met een witte roos en een veelbelovende hoeveelheid knoppen. Wordt vervolgd...