Bronsgieten

Deze maand werd het Engelandvaardersmonument Freedom Forward onthult in Katwijk. Een prachtig beeld van twee krachtige/vermoeide peddelaars in een half ondergelopen kano. Dat kunstwerk is er natuurlijk niet vanzelf gekomen. Er was een opdrachtgever, een kunstenaar (Jurriaan van Hall) en een bronsgieter. Het beeld werd in mallen gegoten in afzonderlijke delen, die daarna weer aan elkaar werden gezet en vervolgens gepatineerd. Een enorm zware klus, die geklaard werd bij de bekende bronsgieterij Steylaert in Waardenburg.

Bekijk hieronder de foto's en het filmpje. Erg indrukwekkend vind ik ze. Kracht, vuur, vloeibaar brons en groot vakmanschap.

Met dank aan Hans voor foto's en filmpje.

Takkenbeest

Fietsend in de duinen tussen Katwijk en Wassenaar zag ik plotseling vanuit mijn ooghoek de contouren van dit rare beest. Ergens ver weg, hoog op een duintop stond iets ongebruikelijks (althans, in mijn brave universum). In het ruige duinlandschap had het vreemde object nog het meest iets weg van een heilig voorwerp van een of andere heidense natuurreligie. Dat wilde ik natuurlijk wel eens van dichtbij bekijken en na nog een stuk fietsen en wat geklauter over prikkeldraad stond ik naast een behoorlijk groot takkenbeest. Heel mooi gedaan! Maar door welke kunstenaar(s)?

Passiebloem

Op een deel van onze tuinmuur komen nu de passiebloemen op. Dat gaat vrij snel, nog niet zo lang geleden was er zelfs nog geen blad te zien. Je moet nog goed opletten met die passiebloemen, want de plant heeft nogal klimopachtige neigingen. Ze duikt overal op en gunt weinig ruimte aan de concurrentie.

Toch komt ze er bij mij wel mee weg, want het is een prachtige bloem natuurlijk. Zo nu en dan gaat er een open, en vreemd genoeg is dezelfde bloem de volgende dag  ineens weer dicht. Ik weet niet waarom, misschien is de taak dan volbracht, het doel bereikt. Op de wikipedia kan ik er in ieder geval niets over vinden.

Gisteren heb ik gefascineerd staan kijken hoe een passiebloem zich in een paar minuten tijd heel langzaam opende. Dat heb ik nooit live zien gebeuren! Alleen in zo'n serie van David Attenborough, en dan superversneld. Heel indrukwekkend was het, zo met mijn neus er bovenop.

Het aantal knoppen is veelbelovend.

Hier met lieveheersbeestje.

En een soort hommel.

Freedom Forward

Afgelopen vrijdag werd het Engelandvaardersmonument plechtig onthuld op de Boulevard van Katwijk. Een indrukwekkende bijeenkomst, waar veel werk van gemaakt was.

Er werd geblazen door de Regimentsfanfare Garde Grenadiers en Jagers, er was een oud-Engelandvaarder aanwezig, de kunstenaar Jurriaan van Hall, de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht en allerlei andere interessante genodigden. Voor mij een eer om daarbij aanwezig te mogen zijn.

De geschiedenis van Engelandvaarders in de Tweede Wereldoorlog heeft altijd erg tot mijn verbeelding gesproken. In mijn jeugd las ik een paar keer het (toen) bekende jongensboek van K. Norel, en daarna was er de film Soldaat van Oranje met Rutger Hauer. Later ging ik meer serieuze boeken over dit onderwerp lezen, het avontuur maakte plaats voor besef van de ernst en het gevaar van dit soort ondernemingen in oorlogstijd.

Het monument, het kunstwerk Freedom Forward door Jurriaan van Hall, vond ik er uiteindelijk nog mooier en groter uitzien dan op de artist impression (zie hier). Het brons is gepatineerd en oogt daardoor "groener" en ruwer.

Voor de plechtigheid, het beeld is hier nog ingepakt. Er is, geheel in stijl, een grote parachute overheen gedrapeerd. Donkere wolken, ruw weer. De zee (hier achter ons) laat nog eens zien hoe slecht je het als Engelandvaarder kon treffen. De vlag hangt halfstok ter herinnering aan de mensen die bij hun poging zijn omgekomen. Helemaal links zie je het interactieve informatiepaneel, dat bij het kunstwerk hoort.

De cast van de musical Soldaat van Oranje is ook aanwezig. Zij hebben vandaag een soort bedrijfsuitje.

De Regimentsfanfare Garde Grenadiers en Jagers zorgt voor de muzikale omlijsting.

Het is nog opletten geblazen voor de organisatie. Het waait flink en het beeld heeft bijna zichzelf al onthuld.

Hier springt oud-Engelandvaarder Rudi Hemmes over het muurtje. Ik hoop het hem na te doen als ik zelf 94 jaar ben.

De onthulling van het monument door Rudi Hemmes, Generaal Van Griensven, de burgemeester van Katwijk en voorzitter Hans Vingerling.

Kranslegging, ter nagedachtenis aan de omgekomen Engelandvaarders.

Intussen wordt het steeds beter weer. Een blauwe lucht tijdens de toespraak van de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht Van Griensven. De Nederlandse vlag hangt inmiddels ook in top.

Een stralende voorzitter Vingerling van de Stichting Monument Engelandvaarders Zeehostunneltje Katwijk. En terecht. Ik heb grote bewondering voor de mensen van deze stichting, die het monument uiteindelijk hebben kunnen realiseren. Daar is een paar jaar volharding en inzet voor nodig geweest, want het gemeentebestuur was volgens mij niet altijd even coöperatief, misschien in het laatste stadium pas.

Een leerling van de school die het monument "geadopteerd" heeft leest een gedicht voor.

Last but not least de kunstenaar, Jurriaan van Hall, die ons vertelt over de stoere totstandkoming van Freedom Forward.

Met antieke legervoertuigen werden genodigden naar de receptie vervoerd.

Engelandvaardersmonument

Artist impression van Freedom Forward, Jurriaan van Hall (foto: pr)

Vandaag wordt Freedom Forward, het herdenkingsmonument voor de Engelandvaarders, officieel onthuld op de Boulevard van Katwijk. De kunstenaar is Jurriaan van Hall.

Het ontwerp op deze artist impression vind ik al erg mooi. Het bronzen beeld, hier middenin het helmgras van de zeereep, suggereert beweging, actie en wilskracht. Het zijn twee peddelende Engelandvaarders. De voorste figuur haalt zijn peddel krachtig door de golven, de blik naar de horizon (Engeland) gericht. De achterste man worstelt vermoeid door de elementen. Het monument herinnert ons aan de geslaagde pogingen, maar tegelijk ook aan de vele mislukte met de dood tot gevolg.

Waarom juist hier? Katwijk heeft rond 1941 een bijzondere rol vervuld als vertrekpunt voor Engelandvaarders. In totaal probeerden hier 35 mannen Engeland te bereiken, twaalf pogingen vanaf de kust, meestal per kano. Slechts vier daarvan zijn geslaagd (8 man), de anderen zijn verdronken of opgepakt door de Duitsers of ze probeerden het later nog een keer.

Een aantal enthousiaste mensen, verenigd in de Stichting Monument Engelandvaarders Zeehostunneltje Katwijk, zet zich al jaren actief in om de "Katwijkse" Engelandvaarders breed onder de aandacht te brengen. Hun website vind je hier.

Het monument dat vandaag onthuld wordt is een prachtig resultaat van hun inspanningen. Het valt in Katwijk vaak niet mee om iets van de grond te krijgen (behalve als je horecaondernemer of projectontwikkelaar bent). Het mooie Engelandvaardersmuseum op de Boulevard is er dan ook nooit gekomen.

Na de storm

Na bijna twee dagen stormachtig weer ligt de straat vol met grote en kleine takken en bladeren. Er staan hier veel grote bomen. Ook de tuin is bezaaid met scherpe blaadjes van onze hulstboom. Die is het hele jaar groen en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om al z'n gele en bruine bladeren af te schudden.

Deze twee mereleitjes lagen als collateral damage op ons gazon. Prachtig blauwgroen, maar erg kapot. Opvallend, zo'n klein vogeltje en dan twee van die relatief grote eieren (formaat: chocolade paaseitje). We hebben deze twee dagen eigenlijk nauwelijks vogels gezien, alleen "onze" tortelduiven kwamen letterlijk aanwaaien.

En natuurlijk was er de stoere moedermeeuw op haar nest, iets verderop. Nu met haar achterwerk omhoog als een onverzettelijk baken. Alles heeft ze doorstaan inmiddels, na de gloeiende hitte kwam deze windkracht 9. En dat allemaal voor niets, dus.

Kruidentuin. Eerste versie

Courgette

In onze tuin hebben we ook een mooi hoekje gereserveerd als kruidentuintje. Om de hoek van de keukendeur, lekker makkelijk. We proberen van alles uit. Tijm, rozemarijn en oude "moestuintjes" van de AH. Bijna alles komt op tot nu toe, alleen de komkommer en de doperwten niet. Later willen we ook weer eens tomaten gaan proberen, dat was niet zo'n succes op ons vorige adres.

Van links naar rechts: tijm, rozemarijn, peterselie, uien, rucola.

Van links naar rechts: rucola, broccoli, radijs, courgette, spinazie, worteltjes.

Broccoli

Worteltjes

Loflied op de tuin. Vers 1

Sinds kort heb ik er een mooie hobby bij: tuinieren. Een verplichte hobby eigenlijk, want we hebben een best grote tuin en daar zit veel werk aan. Maar ik beschouw dat als een voorrecht, je krijgt er zoveel voor terug. Ik heb nooit eerder een tuin gehad en toen we hier een paar maanden geleden kwamen wonen, was ik dan ook nogal geïmponeerd door het geheel. Mijn tuinkennis was nul.

Het voordeel van een tuin bij een "bestaande" woning is dat je niet enorm hoeft na te denken over een indeling, dat hebben de vorige bewoners al voor je gedaan. En je hoeft niet lang te wachten op "resultaat". De struiken, planten en zelfs bomen (!) zijn vaak al wat groter en hebben zich soms al jaren bewezen. Ons plan is om dit eerste jaar te gebruiken als oriëntatie, wat staat er nu precies, wat komt er allemaal (vanzelf) op, hoe kunnen we het leuk aanvullen en onze eigen draai er aan gaan geven? Af en toe voegen we iets toe, we snoeien, maar hebben nog niets hoeven verwijderen. Alleen wat A.E.O. (Algemeen Erkend Onkruid).

Nu het voorjaar is vallen we van de ene verbazing in de andere. In de tuin is elke dag anders, het is ontzettend leuk om elke ochtend even een rondje te maken om te kijken wat er nu weer bijgekomen of gegroeid is. Alsof je elke dag een kadootje krijgt. Een armetierige stronk blijkt ineens een prachtige varen, deze week is de rode rozenstruik "ontploft" en gisteren zagen we op een onverwachte plek een kleine struik met een witte roos en een veelbelovende hoeveelheid knoppen. Wordt vervolgd...