Luisterjaar 2019

Dit jaar ter afsluiting geen boekenlijstje, maar een luisterlijstje.

In 2019 vond er een aardverschuiving plaats in mijn luistergedrag, ik heb namelijk het streamen ontdekt. Nu weet ik ook wel dat dat al bijna 10 jaar mogelijk is in Nederland, maar ik loop nu eenmaal nooit voorop met dat soort zaken. Daarbij had ik altijd ruim voldoende aan mijn cd’s en iPod. Naar de radio luister ik nooit, voornamelijk omdat ik de reclame niet kan velen.

En nu dus muziek streamen. Ik doe dit via Apple Music en ben daar erg tevreden over. Het aanbod is enorm, eigenlijk is niets te dol. Dat heeft effect op mijn manier van luisteren. In plaats van lang bij een bepaalde cd te blijven hangen, luister ik nu naar zoveel mogelijk verschillende albums. Meestal nieuw, en van (voor mij) onbekende muzikanten. In plaats van dieper, ben ik dus breder gaan luisteren. Elke dag een ander interessant jazz album bijvoorbeeld. Ik heb daarbij een voorkeur ontwikkeld voor hardbop, speciaal van het Blue Note label.

Ik ben een gretige consument. Apple kwam behalve met een leuke playlist (mijn 100 favoriete nummers) met een toch nog verrassend persoonlijk overzicht. In 2019 heb ik bijna 2300 uur naar (hun) muziek geluisterd. Ik weet niet of dat uitzonderlijk veel is, maar waarschijnlijk toch wel bovengemiddeld. Zes uur en twintig minuten per dag, naar 501 verschillende artiesten. Sommigen kwamen maar een enkele keer voorbij, anderen vaak of heel vaak. Absolute uitschieters zijn Robert Wyatt, Keith Jarrett en Bill Callahan. Dat is opmerkelijk want die heb ik alledrie pas dit jaar en via streaming leren kennen. Natuurlijk staan er ook veel oude bekenden op deze lijst, maar ik wil het hier even beperken tot mijn nieuwe ontdekkingen. The Dream Syndicate bijvoorbeeld, en Alice Coltrane en gitarist William Tyler horen daar ook bij.

Mijn favoriete album van 2019 is Purple Mountains, letterlijk de laatste van David Berman (overleden op 7 augustus). Zijn nummer She’s Making Friends, I’m Turning Stranger is zo ongeveer mijn lijflied.

Neem er dan geen

De eerste verschoppeling. 

(26 december)

Kerstcd

Zo dit is Kerstmis

Draai jij ook nog kerstcd’s?

Deze zat in 1998 bij de VPRO-gids. Een aantal nummers zijn speciaal voor deze cd geschreven, erg leuk. Sommige bands bestaan allang niet meer – Daryll-Ann, Skik, Caesar. Bettie Serveert covert een song van Joni Mitchell en er staat een nummer op dat tegenwoordig waarschijnlijk niet meer zou kunnen. Er is helaas nog maar weinig ruimte voor satire, iedereen staat voortdurend op scherp. Het laatste stuk is een soort psychedelische kerstgeluidencollage van Berend Dubbe (Bauer). ‘Gelieve voor optimaal effect in de repeat-stand te zetten’ staat er nog bij, maar dat geldt eigenlijk wel voor de hele cd. Heel origineel.

Startpunt

Goede start vanmorgen. Toen ik opstond was het nog donker, maar in de tuin werd er al heel mooi gefloten door een vogel. Misschien om te vieren dat vannacht (05.19 uur) de zonnewende heeft plaatsgevonden. De kortste dag, de winter begint.

Dat betekent dus dat vanaf nu de dagen weer langer worden. Meer licht en op weg naar de lente! Op de kalender lees ik dat vandaag ook een Joods lichtfeest gevierd wordt, en een Chinees winter/lentefeest.

De juiste dag voor iets nieuws, veranderingen en goede voornemens. Beter dan 1 januari.

Apollo ziet de lente ook al weer aankomen.

Deelder dood

Jules Deelder 1944-2019

Foto: A.M.C. Fok*

Meer Deelder HIER en HIER.


*Uit:
J.A. Deelder
Gemengde gevoelens
De Bezige Bij, 1986

Berts Bom

Een bomschuit is een oude (19^e eeuwse) vissersboot die in kustdorpen zonder haven gebruikt werd. Door de zware platte bodem kon er dan op het strand aangeland worden.

In Katwijk kun je, zoals ik, van jongs af aan behoorlijk overvoerd raken door afbeeldingen van bomschuiten. Vooral bij mensen thuis. Er is geen ontkomen aan: oude foto’s, scheepsmodellen en veel, heel veel schilderijtjes. Altijd maar weer de Katwijkse drie-eenheid Oude Kerk, Vuurtoren en Bomschuit. Eigenlijk kon ik zo langzamerhand geen bomschuit meer zien!

Katwijkse drie-eenheid.

Daar is nu verandering in gekomen door een ontzettend leuk boekje van tekenaar (enzovoort enzovoort) Bert van der Meij. Hij beschrijft in het kort en met behulp van heel veel tekeningen en foto’s wat een bomschuit is (was) en hoe die gebouwd werd. 

Bron afbeeldingen: Hoe bouw je een bomschuit? (Bert van der Meij)

De frisse, heldere en vrolijke benadering heeft mijn belangstelling alsnog aangewakkerd. Tot mijn verbazing, want je denkt inmiddels alles wel te ‘weten’ over dit oer-Katwijkse onderwerp. Maar in feite blijk je toch veel basiskennis te missen. En Bert vult die aan, op een manier die voor iedereen te begrijpen is. Zo is het ook voor de niet-nautische medemens een mooi boekje geworden.

15 paarden is niet 15 PK. Dat ligt ingewikkelder, zie bijvoorbeeld Wikipedia.

Erg interessant vond ik het gedeelte dat handelt over het verblijf van de mannen, helemaal voorin de schuit. Met z’n twaalven wekenlang op elkaars lip in een minimale ruimte. Keihard werken in barre omstandigheden en dan een beetje half zittend slapen in tien krappe kooien, vlakbij de tonnen met vis. De werkomstandigheden van je voorouders. Mijn bewondering is alleen maar toegenomen. Met dank aan Bert.

Als je geluk hebt kun je het boekje (met bouwplaat) nog ergens kopen.

Bert van der Meij

Hoe bouw je een bomschuit

Uitgave Bert van der Meij, 2019

52 blz

Rebel Whopper

Bron afbeelding: reclame Burger King

Fastfoodgigant Burger King introduceerde in november een vegetarische hamburger, vega-variant van de bekende Whopper. Op zich niet enorm spectaculair nieuws (schijven komen en schijven gaan, nietwaar?), maar ik moest  wel een beetje smilen om de naam die er op geplakt werd: de Rebel Whopper. Wat een radicale ommezwaai ineens! Een ongelooflijk slim staaltje marketing is dat. De zielige vegetariër met zijn brandnetelburger beleeft hier een snelle imagowissel van geitenwollensok naar stoere James Dean. Van zeikerige spelbreker en party-pooper naar eigenzinnige rebel. Geniaal!

Hiermee neemt Burger King gelijk een flinke voorsprong op McDonalds dat tegenwoordig het spoor een beetje bijster lijkt te zijn. Zij hadden even een groenteburger, maar waren er al snel mee gestopt. Wat een flauwekul en moeite toch, die vegetariërs en veganisten. Maar ja, het zijn er nu wel veel ineens en de concurrent doet het ook. Deze maand kwam McDonalds met een nieuwe zogenaamde vegaburger. Zogenaamd, want de nieuwe McVeggie wordt gefrituurd in dezelfde olie als waar ook de kip in bereid wordt. Ze begrijpen het niet of willen het niet begrijpen. Dit is dus niet vegetarisch en McDonalds mikt hiermee kennelijk meer op het eveneens groeiende aantal flexitariërs (vagetariërs). Een gemiste kans, lijkt mij.

Nee, dan Unilever. Daar weten ze intussen heel goed waar het geld van de toekomst ligt. Unox begeeft zich succesvol op de vegamarkt en vorig jaar heeft Unilever voor een megabedrag De Vegetarische Slager overgenomen. En uitgerekend dat bedrijf gaat de vegetarische hamburgers voor de Rebel Whopper leveren aan Burger King. Een goeie zet en zo is het cirkeltje weer rond.

Claude Monet in het Kunstmuseum

Claude Monet (1840-1926)

Tuinen van verbeelding

Kunstmuseum (Gemeentemuseum) Den Haag 

Nog t/m 2 februari 2020

Informatie: HIER

(detail)

(detail)

(detail)

(detail)

Bijvangst:

Ateliers Emile Gallé

Vazen met florale motieven

(Cameoglas)