 |
| Tjalf Sparnaay: FoodScape (2014) [fragment] |
In de
Kunsthal in Rotterdam zagen wij de overzichtstentoonstelling van vijftig jaar hyperrealistische schilderkunst. Kenmerkend voor deze stroming is dat het werk zo geschilderd is dat het een foto lijkt.
 |
| Robert Bechtle: Alameda Chrysler (1981) |
 |
| Franz Gertsch: Dr. Harald Szeemann (1970) |
Hyperrealisme is eind jaren zestig ontstaan als reactie op de abstracte kunst. Je haat het óf je vindt het prachtig, een tussenweg is er waarschijnlijk niet. Alles is vreselijk over the top, felle kleuren en heel druk. Het is meer dan levensecht, omdat alles even scherp in beeld wordt gebracht. Ikzelf vond de schilderijen fascinerend, zo extreem gedetailleerd weergegeven dat het juist weer vervreemdend werkt. Soms worden losse fragmenten enorm vergroot of benadrukt. Je gaat extra goed kijken, is het echt of gemanipuleerd? Interessant in deze tijden van digitale kunstgrepen en nepnieuws.
 |
| Anthony Brunelli: Main Street (1994) [fragment] |
 |
| Anthony Brunelli: Main Street (1994) [fragment] |
De schijnbare alledaagsheid van de onderwerpen verbaast me. Veel 'typisch Amerikaans', alledaags leven in grote en kleine steden,
diners en
fastfood.
 |
| Ralph Goings: Collins Diner (1986) |
 |
| Ralph Goings: America's Favourite (1989) |
De tentoonstelling (met ruim zeventig werken van Amerikaanse en Europese kunstenaars) is nog te zien tot en met 4 juni 2017. Informatie
hier.
Zie ook Raphaella Spence
hier.
 |
| John Kacere: Cynthia (1982) |
Update oktober 2018: gerelateerde blogpost
HIER.
(Expositie Kunsthal Rotterdam
Hyperrealisme sculptuur.)
