Lezen en tegelijkertijd muziek luisteren, ik doe eigenlijk nooit anders. Hoewel luisteren misschien niet het juiste woord is, het is meer een luisterbehang, niets-aan-de-hand-muziek op de achtergrond. Als het wat intenser moet draai ik jazz, prettig ontregelend is dat. Misschien gaat de leeftijd inmiddels een rol spelen? In mijn schooljaren was niets te dol, keiharde pop onder het huiswerk maken.
Soms laat ik muziek aansluiten bij wat ik lees. Jaren geleden bijvoorbeeld las ik nogal veel dikke romans uit de Russische Bibliotheek. Dan vond ik het wel eens leuk om daar Russisch Orthodoxe koorzang onder te zetten. Sonoor gebrom door het huis, bij voorkeur in de winter. Alleen de samovar ontbrak nog. Nu moet ik daar wel een beetje om lachen, maar sfeervol was het allemaal wel.
Er is een boek waar wat mij betreft echt muziek bij moét: Book of Longing van Leonard Cohen. Je kunt dan kiezen voor zijn cd Ten New Songs (2001).
The Lovesick Monk
I shaved my head
I put on robes
I sleep in the corner of a cabin
sixty-five hundred feet up a mountain
It's dismal here
The only thing I don't need
is a comb
(-Mt.Baldy, 1997)
Book of Longing verscheen in 2006, maar is grotendeels geschreven in de jaren 90 toen Cohen zich vaak langdurig terugtrok in het zenboeddhistisch klooster op Mount Baldy. Het staat vol gedichten, hele en halve songteksten en korte overpeinzingen. Somberheid, boosheid maar ook humor wisselen elkaar af. Over ouder worden, afnemende krachten, afscheid en het gemis van vrouwen in het klooster (we hebben het hier natuurlijk wel over Leonard Cohen). Het boek staat vol illustraties door Leonard zelf. Kleine tekeningen, cartoonesk soms, veel fronsende zelfportretten. Dit is duidelijk niet de meest opgewekte periode in zijn leven, Leonard is aan het afbouwen. Het is allemaal lang voor de enorm succesvolle, eindeloze tournees en de nieuwe vitaliteit. Zijn tweede leven, zou ik bijna zeggen.
In 2007 verscheen er een dubbel-cd van de hedendaagse Amerikaanse componist Philip Glass gebaseerd op Book of Longing, 23 gedichten uit het boek werden door hem omgezet in muziek. Daar moet je van houden. Of niet. In ieder geval is déze cd totaal ongeschikt als achtergrondje.
In de serie #50 books stelt Hendrik-Jan de Wit elke week een vraag over boeken en leesgedrag. Je kunt daarover meebloggen. Zie hier.