Luisterjaar 2020

Er zijn veel goede albums verschenen in 2020, dit is mijn top tien:

 1.  Feral - RVG

 2.  U kin B the Sun - Frazey Ford

 3.  Halluzinationen - Sophie Hunger

 4.  As Long As You Are - Future Islands

 5.  En Español - The Mavericks

 6.  Summerlong - Rose City Band

 7.  Getting Into Knives - The Mountain Goats

 8.  Life Goes On - Carla Bley, Andy Sheppard & Steve Swallow

 9.  Fetch The Bolt Cutters - Fiona Apple

10. Mercy - The Men

Een persoonlijke favorietenlijst met tien fijne platen. Ik kan er met gemak nog tien of twintig meer opnoemen. Het afgelopen jaar heb ik weer ontzettend veel muziek beluisterd, bijna alles via streaming (Apple). Het totaal aantal uren is misschien iets minder dan vorig jaar, omdat ik tegenwoordig ook vaak naar podcasts luister.

Het nummer dat ik kennelijk het meest gedraaid heb, is van Spectral Display uit 1982: There’s A Virus Going Round. Tja.

Boekjaar 2020

Mijn top tien van boeken, gelezen in 2020. 

 1.  Utopia Avenue - David Mitchell (2020)

 2.  Oorlogsparadijs - Nico Dros (2012)

 3.  De meester en Margarita - Michail Boelgakov (1966)

 4.  De weg van de meeste weerstand - Lionel Shriver (2020)

 5.  Verhaal van een leven II - Konstantin Paustovski (1956)

 6.  Puur - Andrew Miller (2011)

 7.  Otmars zonen - Peter Buwalda (2019)

 8.  De Bourgondiërs; Aartsvaders van de Lage Landen - Bart Van Loo (2019)

 9.  Het verbrande huis; Een Surinaamse familiegeschiedenis - Bodil de la Parra (2020)

10. De Warnow; Een man, een schip, een droom - Hans Steketee (2019)

Alle tien zeer de moeite waard! Verder was het helaas een karig leesjaar, ik kon maar net voldoende boeken bij elkaar krijgen voor dit favorietenlijstje. Dat ligt geheel aan mij natuurlijk, er zijn nog mooie boeken genoeg.

Ik ben net begonnen in Radetzkymars (1932) van Joseph Roth, veelbelovend. En eigenlijk verdient De Judas van Leonardo (1959) van Leo Perutz ook een plaatsje op de erelijst, maar boeken die ik voor de tweede keer lees tellen niet mee.

In 2020 heb ik minder boeken gelezen dan gebruikelijk, maar wel meer “dikke”. Het totaal aantal bladzijden bleef ongeveer hetzelfde.

De Biezen

Sommige boekjes vind ik naar verhouding te duur voor hun geringe omvang, maar toch ook te charmant en onweerstaanbaar om te laten liggen. Dat overkwam me eerder met het brievenboekje van Remco Campert en Kees van Kooten, en nu dus met De Biezen.

De Biezen is een vriendenboekje van Mensje van Keulen en Maarten ’t Hart, met herinneringen aan Maarten en Eva Biesheuvel. Maarten overleed 30 juli jl., Eva eind vorig jaar. Ze waren zestig jaar onafscheidelijk.

Foto uit De Biezen

De bijdragen van Mensje van Keulen vind ik het mooist. Je proeft hoe zij meeleeft met Eva, die heel wat te stellen had met haar Maarten, vaak een ongeleid projectiel. Maarten ’t Hart daarentegen heeft het voornamelijk over zichzelf. Hij noemt het (nu ineens) een mythe, dat Biesheuvel en hij een paar jaar met elkaar gebrouilleerd zijn geweest. Daar was ‘geen sprake van’, Sunny Home werd door hem gemeden omdat hij bang was voor de hond Kippie. 

Ook de rivaliteit tussen beide Maartens komt aan de orde. ’t Hart schreef makkelijker en veel meer. Hij haalde enorme oplagen, maar Biesheuvel kreeg de P.C. Hooftprijs. Daar mocht hij ’t Hart graag mee plagen.

Foto's uit De Biezen

De Biezen is een leuke aanvulling op Biesboek, er staan veel foto’s in. Het boekje is niet overal verkrijgbaar.

De Biezen

Mensje van Keulen en Maarten ’t Hart

Sunny Home, 2020

84 blz.

Eva, door Siegfried Woldhek, op achterflap

Week 49

Week 49 in 3 foto's.

Gezellig winkelen.

Tevreden paard.

Eclectisch.

Klazien

De familie Doorzon was een stripreeks van Gerrit de Jager. In deel 9, Dozo!, uit 1986 kwam ik deze aflevering tegen.

Moeder Doorzon heeft hier wel een puntje. Misschien iets voor de discussie van volgend jaar?

1 dec.

 Eindelijk!

Lutje Potje

foto: lutjepotje.nl

Weer wat geleerd.

Vandaag hoorde ik voor het eerst het woord lutjepotje of lutje potje. Gelijk even opgezocht natuurlijk. Dat was niet moeilijk, het heeft zelfs een eigen wikipagina. Een lutje potje is een sterk op een konijnenhok gelijkend babykamertje voor buiten. Verzonnen in Groningen in 1939, maar waarschijnlijk al eerder overgewaaid uit Scandinavië. Buiten slapen zou gezond zijn voor de baby, ook ’s winters. Ik heb geen kinderen, dus ik meng me ook niet in de eventuele discussie. Maar ik zou er best een voor mezelf willen hebben (in de zomer).

Max Euwe in Katwijk

Vorige week zagen wij de uitstekende dramaserie The Queen’s Gambit. Zeven delen in zeven dagen. Jammer dat het ‘op’ is. De serie schijnt erg populair te zijn, en schaken is weer helemaal hip.

In Nederland werd in de jaren dertig ook veel geschaakt, vooral nadat Max Euwe (1901-1981) in 1935 wereldkampioen was geworden. Ik heb Euwe in 1979 gezien, toen hij in Katwijk was voor de officiële ingebruikname van een reuzenschaakbord op de Boulevard.

Knipsel uit Leidse Courant. Euwe speelt wit.

Het was een mooie zomerdag en er was flink wat publiek op afgekomen. Euwe werd in een van de huizen op de Boulevard ontvangen, en een lokale fanfare (DVS) bracht een soort aubade. Daarna liep het gezelschap naar het plein aan de overkant, de zeekant, waar het schaakspel stond opgesteld. Er was een toespraak natuurlijk en daarna werd de wethouder ingemaakt bij een spelletje snelschaak. Ondertussen toeterde de fanfare vrolijk door. 

In mijn (scholieren)ogen een onwerkelijke, melige situatie. Iets uit een film van de Zweedse regisseur Roy Andersson, maar die kende ik toen nog niet. Ik weet ook nog welke plaat ik die dag draaide (een nieuw album van Wings). Het is merkwaardig hoe je geheugen werkt, waarom onthoud je juist zoiets?

Het grote schaakspel is nog vele jaren gebruikt, vooral door toeristen. Het is gesneuveld bij de herinrichting van de Boulevard in 2013. Of misschien al eerder.

Sintig Twintig

Ach ja, 2020.

Videobellen met Sinterklaas voor €35, en "Piet" blijft buiten staan maar doet nog wel een kunstje.

Witje

Dit is Witje. Het kauwtje dat jarenlang elke dag een paar keer bij ons langskwam. Voor een snack, of zomaar even chillen in de tuin.

Witje was een dagje ouder en had een grijswit gestippelde buik, maar het meest opvallend was de grote witte V op zijn rug. Toch had ik hem zo ook wel uit duizend herkend, aan zijn immer geprangde blik. Hij was een echte persoonlijkheid, een outsider ook.

Zijn eten weekte hij meestal even in het waterbakje. Ondanks alle kilo's voer en liefde die hier over hem uitgestort werden bleef hij altijd op z'n hoede. Zijn nestjes in het voorjaar liepen steevast uit op een tragedie. Daarna was hij dan een tijdje depressief.

Ik heb hem sinds september niet meer gezien en mijn conclusie getrokken. Zijn partner komt nu dagelijks langs met haar nieuwe vriend, een heel ander type. Dat is gezellig, maar ik (sentimentele dwaas) mis toch vooral Witje.

Dit prachtige portret, geschilderd door mijn vrouw, maakt veel goed. Zowel het uiterlijk als de persoonlijkheid van Witje zijn perfect getroffen. Een uniek en lief kado!

Vijf

Utopia Avenue, cover binnenkant.

Vorige maand las ik met veel plezier Utopia Avenue van David Mitchell, het verhaal van een fictieve band in de jaren 1967 en 1968, en dat was gelijk een leuke aanleiding om weer eens wat platen uit die tijd te draaien. Bij ons thuis stond vaak Radio Veronica aan, en dat heeft natuurlijk invloed gehad op de ontwikkeling van mijn muzikale smaak, net zoals de nogal bonte inhoud van de platenkoffers van mijn ouders.

Wat deed ik verder in die jaren, behalve plaatjes draaien? Voornamelijk spelen natuurlijk, binnen en buiten. Ik groeide op in een nieuwbouwwijk, die in een paar jaar tijd in een voormalige polder uit de grond werd gestampt. Heel veel flatgebouwen, en in mijn herinnering altijd overal bouwkranen en het geluid van heien. Het zal wel haastwerk geweest zijn, diezelfde flats worden nu al weer afgebroken en vervangen. 

Dit ben ik op de kleuterschool in 1968. Ik heb wel 1001 herinneringen aan die tijd, maar toch is het raar om zo'n jeugdfoto te zien, je bent het wel en je bent het niet. Ik herken mezelf aan de ogen. Ik was een braaf en gehoorzaam ventje, denk ik. Maar wel ontzettend druk, dat is altijd zo gebleven, niet alleen in de klaslokalen. Ik vraag me wel eens af wat er uit was komen rollen als er een testje tegenaan gegooid was, toen. Altijd Druk Heel Druk.

Met het speelgoed op deze foto heb ik verder nooit gespeeld. Dat zal wel van de fotograaf geweest zijn. Voor de jongens iets technisch, voor de meisjes iets met theekopjes geloof ik. Dat mocht toen nog. Ik heb mijn hele leven geen enkele interesse of aanleg voor technische zaken gehad. Als er bij ons thuis een dergelijk klusje moet gebeuren doet mijn zeer handige vrouw dat, en ik zet dan thee.

Dit is mijn kleuterschooljuffrouw Frowijn. Ik ben enorm blij met deze foto. In 2017 heb ik over mijn juf (en een mysterie rond haar voet) geblogd  HIER . Ik vroeg me toen af wat haar voornaam was, en hoe ze eruit zag. Tot mijn grote verrassing werd er vorig jaar op deze blogpost gereageerd door de zus van juffrouw Frowijn. Ik kreeg een mail met een foto. De voornaam van juffrouw Frowijn was Fridy en ze is in juni 2018 overleden.

Het nieuwe toiletpapier

Regen, wind en om 16.00 uur al donker. Het is eind oktober en ik verlang al enorm naar lichtjes, sterren, een boom en andere kersttruttigheden! Nu blijk ik niet de enige met deze vroege eindejaarsdrang. Vanwege de C wil iedereen het thuis extra gezellig maken, en bij de tuincentra schijnt er daarom al op grote schaal kerstversiering gehamsterd te worden. Een maand eerder dan normaal. Sterker nog: er worden kerstbomen gereserveerd! Gaan we nu in dit krankzinnige jaar 2020 ook nog meemaken dat de kerstbomen ineens op zijn?

Sunny Home Biesheuvel te koop

Foto: Volkskrant

Dit jaar overleed Maarten Biesheuvel, zijn vrouw Eva al in 2018. Op dit moment staat hun houten huisje in Leiden te koop op Funda. 

Foto: Funda

Het huis Sunny Home uit 1920 komt in veel verhalen van Maarten Biesheuvel voor. Hier staat het op de cover van Godencirkel (1985) afgebeeld.

Uit Biesboek, 1988

Uit Biesboek, 1988

Foto: Funda

Aan de rechterwand heeft een grote boekenkast gestaan (zie onder). Maarten en Eva Biesheuvel hebben sinds 1980 in dit bijzondere huis gewoond. De foto's op Funda vind ik wat triest, de ziel is er uit. 

Bron foto (mij) onbekend

Foto: Funda

Het hoekje bij deze deur zie je terug op onderstaande foto uit beter tijden.

Foto: VPRO

Foto: Funda

En dit moet dan ooit de werkkamer van Maarten geweest zijn (zie onder).

Uit Biesboek, 1988

Uit Biesboek, 1988

Op de foto's op Funda zie je veel afgekrabde deurposten, deuren, raamkozijnen enzovoort. Dat is niet verwonderlijk met al die dieren die de Biesheuvels erop nahielden. Uit onderstaand fragment blijkt dat er op een bepaald moment zeventien poezen en een hond in Sunny Home woonden. De geit mocht 's avonds in de woonkamer liggen.

Uit Biesboek, 1988

Foto: Funda

Interesse? Bieden vanaf €450.000 k.k.

Sunny Home op Funda vind je  HIER.

Gekkies

Een ding is mij wel duidelijk geworden dit jaar: ik ben omringd door gekkies. In tijden als deze leer je de gemiddelde medemens wel kennen, helaas. Ik maak geen gebruik van social media, maar lees bijvoorbeeld wel reacties op een website met lokaal nieuws. De een vaak nog dommer dan de andere, het is echt tenenkrommend. Mensen vechten elkaar verbaal de tent uit over coronacijfers en wel/niet een mondkapje. 

Ik herinner mij eind december 2019. Berichtjes in de krant over een geheimzinnig virus ergens in China. Als trouwe kijkers van de series van Ruben Terlou over dit land hadden we ons een bepaald beeld van de bevolking gevormd, en ze deden nu voor hun doen wel erg paniekerig, die Chinezen. Wij namen het nieuws dus redelijk serieus en rekenden voor onszelf maar eens uit wanneer dat mysterieuze virus dan Nederland zou bereiken, als het zich met deze snelheid zou blijven vermenigvuldigen. Ik geloof dat we ergens in januari 2020 uitkwamen. Wij waren nog wat lacherig, maar toch ook wel bezorgd. Op oudejaarsavond proostten we op het nieuwe jaar in de hoop dat het mee zou vallen allemaal. Verder hadden we vertrouwen in ‘de overheid’, we zaten hier tenslotte niet in een derde wereldland. Toch?

Maar tot onze verbazing en ook wel verontrusting deed die overheid lange tijd helemaal niets. Het vliegverkeer bijvoorbeeld, ook uit China, ging gewoon zijn gangetje. Dat vonden we toch wel raar. Als wij al met een rekenmachientje en op basis van wat krantenberichtjes en een serie reisverhalen tot een verontrustende conclusie kwamen, dan moest een ‘beroeps’ nu toch helemaal gaan steigeren? Deze mensen (met een maandsalaris van vijf cijfers!) hebben gewoon zitten pitten. Achteraf bleek dat er echt helemaal niets voorbereid was, geen mondkapjes ingeslagen, geen extra ziekenhuisbedden. 

Toen er toch nog een lockdown kwam deed (bijna) iedereen braaf een maandje mee, en het allerbelangrijkste werd nu ruim ingeslagen (toiletpapier, geen mondkapjes). Maar toen de zomer aanbrak was het weer tijd om te feesten, beesten en reizen. Iedereen kon alvast uitrekenen wanneer de tweede golf zou toeslaan. En inderdaad deze herfst: bingo! Opnieuw een verrassing voor de overheid. Elk volk krijgt de regering die het verdient. Gekkies.

Tuin vanmorgen

Een van m'n favo's, Japanse esdoorn.

Laatste druiven, voor de merels en kauwtjes.

Kadootje.