zondag 7 oktober 2018

Zondagsrust

Zondag vind ik de beste dag van de week. In mijn woonplaats is sprake van zondagsrust, in Nederland een kwijnend fenomeen. Alle winkels zijn (verplicht) gesloten en er zijn geen lawaaiige activiteiten. Eigenlijk zijn er helemaal geen activiteiten. Op gezette tijden beieren er wat kerkklokken en dan passeren er ineens veel mensen tegelijk, vaak in het zwart gekleed en een hoedje in een plastic tasje meetorsend. Allemaal op weg naar hun eigen kerk of kerkje, er is een heel gevarieerd aanbod. In de omliggende gemeenten gaat intussen alles gewoon door. De situatie is hier best uniek, je zit midden in de Randstad en tegelijkertijd in de bible belt. Een enclave, een soort godsdienstig Baarle Nassau. Veel mensen leven hier op een manier die de rest van Nederland alleen kent uit de boeken van bijvoorbeeld Maarten ’t Hart of tegenwoordig Franca Treur.

Ik ben een groot voorstander van zondagsrust en zondagssluiting, zij het niet om religieuze redenen maar door mijn afkeer van de 24 uurs economie. Het lijkt mij een goede zaak voor de mensheid in het algemeen dat alles gewoon een dag stilligt, eens per week. Ik surf dus prettig mee op de gereformeerde dwang van het gemeentebestuur.

Helaas zit er ook een keerzijde, een prijskaartje aan hun vrome idealen. Een prijskaartje voor alle inwoners. Op zondag is het hier namelijk vrij parkeren, want er mag niet gewerkt worden, dus ook niet door parkeerwachters. Financiële transacties op deze dag zijn sowieso dubieus (in het verleden kon er bij de locale Rabobank op zondag niet gepind worden). De gemeente laat hierdoor kapitalen aan inkomsten liggen, op een gemiddelde zomerse zondag bijvoorbeeld zit het strand overvol. Van heinde en verre stromen de auto’s toe, ze staan overal geparkeerd, er wordt niet gehandhaafd. Aangezien de gemeente-uitgaven intussen gewoon doorgaan (toeristen laten bijvoorbeeld bergen troep achter) moet dat geld ergens anders vandaan komen. Daar werd ik deze week weer onprettig aan herinnerd bij de presentatie van de locale belastingen 2019. Die rijzen inmiddels de pan uit.

Principes kosten geld, vooral die van anderen.