Wilhelm II (1859-1941) is aan het eind van de Eerste Wereldoorlog naar Nederland gevlucht en heeft hier asiel gekregen. Na een "kort" verblijf op kasteel Amerongen is hij uiteindelijk naar Huis Doorn verkast, waar hij zijn laatste levensjaren in ballingschap doorbracht. Naar verluidt vond de keizer, die tientallen grote paleizen in Duitsland bezat, Huis Doorn maar "een kippenhok".
Dat hij het (naar zijn maatstaven) beknopte huis vervolgens volplempte met allerhande curiosa en soms regelrechte meuk heeft natuurlijk ook niet echt geholpen. Er werd hem toegestaan een selectie te maken van voorwerpen uit zijn paleizen, uiteindelijk 59 treinwagons vol voorwerpen die allemaal een plekje kregen op huis Doorn. We zijn inmiddels 100 jaar verder en veel meubelstukken, tapijten en dergelijke zijn nu behoorlijk over hun houdbaarheidsdatum heen. Dat kun je ook ruiken hier en daar. Het leukst vind ik de echt persoonlijke attributen uit de collectie, Wilhelm komt op die manier wel heel dichtbij. Een po, een weegschaal, een waskom en badkuip, of die rare kast van de keizerin.
 |
| Wilhelms zadelstoel. ("Te paard neem je de beste beslissingen") |
In 2013 nog ging het niet zo goed met dit museum, de subsidie werd gehalveerd en sluiting dreigde. Maar zo te zien draait de zaak hier nu als nooit tevoren, er zijn maar liefst 180 vrijwilligers. Wij zijn hier voor de tijdelijke expositie van Ernest Howard Sheperd, tekenaar van Winnie-the-Pooh, maar laten ons ook nog eens rondleiden door de vaste collectie. Een enthousiaste, op W.F. Hermans (maar dan vrolijk) gelijkende vrijwilliger loodst ons door de kamers. Nu en dan verslikt hij zich haast in zijn woorden, zóveel informatie wil hij aan ons doorgeven. Aan het eind van ons bezoek wandelen we nog wat over het landgoed. Het park zal er nu in de herfst ook wel fantastisch uitzien. Aanrader!
 |
| Mausoleum van Wilhelm II. |