Rainer Regiment Museum

De Eerste Wereldoorlog (1914-1918) werd in 2014 volop herdacht en zal ongetwijfeld  in 2018 opnieuw de nodige aandacht krijgen. Maar ook de tussenliggende jaren bieden genoeg stof om terug te blikken en te herdenken. Bijvoorbeeld de slag aan de Somme en de slag bij Verdun, beiden in 1916. Persoonlijk krijg ik er niet snel genoeg van.

Het Rainer Regiment Museum is een van de kleine musea die onderdak hebben gevonden in de oude vesting die hoog boven Salzburg uittorent. De expositie werd na afloop van de Eerste Wereldoorlog in 1918 opgezet met behulp van veteranen van het voormalig thuisregiment van deze stad.

Salzburg maakt pas sinds 1816 definitief deel uit van Oostenrijk. Daarvoor was het een rijk en succesvol, maar vooral eigenzinnig vorstendom bestuurd door een aartsbisschop. De zoutwinning bracht inkomsten en macht, maar was ook de aanleiding tot oorlogen, bijvoorbeeld met naaste concurrent Beieren.

Het thuisregiment (gevestigd in 1682) werd in 1913 vernoemd naar aartshertog Rainer, een overleden ex-commandant. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het Rainer Regiment ingezet aan de Russische en Italiaanse fronten, waar 5000 manschappen zijn gesneuveld.

Voor 2018 is in dit museum een speciale expositie gepland, met als thema het einde van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk in 1918. In dit jaar werd ook het Rainer Regiment ontbonden.

Gerelateerde blogposts: hier en hier.

Het Rainer Regiment Museum vind je hier.

Bijvangst

Dit weekend werd er in Naturalis een zilverreiger geprepareerd. En hoewel zoogdieren in dit geval mijn voorkeur hebben (met vogels wordt het vaak zo'n poelierachtige toestand), wist preparateur Bas Perdijk er weer een interessante sessie van te maken.

Van deze reiger was de doodsoorzaak niet bekend, maar die werd onmiddellijk duidelijk toen Bas een snede in de kleine maag van de vogel maakte. Als een duiveltje uit een doosje sprong er een naar verhouding enorme rubber nepvis uit, 25 cm lang kunstaas. Compleet met haken, vislijn en een loden bolletje.

Wat jammer van zo'n prachtige, sierlijke vogel. En wat een nare dood. Ik vond 'sportvissen' altijd al een onbenullige flauwekulhobby, maar hier werd nog eens extra duidelijk waar het toe kan leiden.

Voor een mooie levende zilverreiger, zie hier.

Ik zie ik zie

Een van de leukste onderdelen in de Volkskrant op zaterdag vind ik de kunstrubriek van Wieteke van Zeil. Elke week wordt daarin een opmerkelijk detail van een bepaald schilderij belicht. De bedoeling is dat je daardoor anders naar kunst in het algemeen gaat kijken.

Op dezelfde manier neemt Van Zeil nu de vaste collectie van het Frans Hals Museum in Haarlem onder de loep. Dit pakt echt heel leuk uit. De bezoeker wordt min of meer uitgedaagd om bijvoorbeeld schilderijen die hij al dacht te "kennen" van een eerder bezoek, eens beter te bekijken en zich te laten verrassen door verborgen details. Heel slim van het Frans Hals Museum, want zo wordt de inmiddels "bekende" collectie mooi gerecycled.

De tentoonstelling Ik zie ik zie is nog tot en met 13 maart 2016 te bezichtigen. Het Frans Hals Museum is een mooi, niet al te groot museum, en Haarlem is een prettige stad.

Het Jeroen Bosch-achtig schilderij De verzoeking van de heilige Antonius (1530/59) van Jan Mandijn wordt door Wieteke van Zeil gekoppeld aan de voorstelling Dooier van Boukje Schweigman.

Dit ingekraste detail is met het blote oog niet te zien.

Meer informatie vind je hier.

Retro Lookalike

Ik dacht aan Job Cohen met een pruik.

Maar het was Jacob Ploos van Amstel.

(Fragment van schilderij van Jurriaan Buttner uit 1735.

Gezien in Frans Hals Museum, Haarlem.)

Pegasus 2.0

 

Gezien in Naturalis, Leiden.

Pegasus 2.0, een light sculpture van Stefan Yordanov (Sofia, Bulgarije, 1972).

Gerelateerde blogposts: hier en hier.

Stefan Yordanov vind je hier.

Het Zwerk (2)

Strand en duin bij Katwijk, gisteren tussen twee buien door.

Nederlandse natuur ontmanteld

Ruimtegebrek bij de dierenopvang? Een regenachtige zondagmiddag op de ark van Noach? Niets van dat alles. Hier wordt de Nederlandse natuur ontmanteld!  Althans, de gelijknamige zaal in Naturalis.

Na de zomer gaat Naturalis langdurig dicht en wordt het museum grondig verbouwd en uitgebreid. In het Pesthuis komt dan een tijdelijke expositie met de T. rex als middelpunt. Er wordt nu al het een en ander verplaatst en dat levert vreemde combinaties op in de verhuisdozen.

Er mist iets

Gisteren las ik in de krant dat Simon Vestdijk in 1965 op de kandidatenlijst stond voor de Nobelprijs voor de Literatuur. Er was dat jaar wel flink wat serieuze concurrentie, onder anderen Borges, Nabokov, Moravia, Pound en Böll. Maar merkwaardig genoeg ging de prijs uiteindelijk naar de Rus Michael Sjolochov (daarna nooit meer iets van vernomen). In mijn kast staat een dik boek van deze schrijver, gekocht voor weinig op een rommelmarkt. Ik zal het waarschijnlijk nooit lezen, taaie Sovjetkost, maar mooi uitgegeven.

Mijn aandacht werd eigenlijk getrokken door de foto bij dit krantenartikel, het standbeeld van Simon Vestdijk in Doorn. Een kolossaal geval, maar ik miste iets. De auteur zit voorovergebogen, werkend aan zijn schrijftafel, maar geen stofzuiger te bekennen! Terwijl iedereen weet dat Vestdijk, die snel was afgeleid, onder het schrijven de stofzuiger aanzette om andere geluiden te elimineren. Dit apparaat, een R2D2-achtig geval, is in het Letterkundig Museum te bezichtigen.

Al Bowlly

Vandaag wil ik eens toosten op Al Bowlly. Omdat ik eigenlijk elke dag wel iets van hem beluister, en omdat hij vandaag precies 118 jaar geleden werd geboren. Liefhebbers van de muziek van Engelse dansorkesten uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw zullen Bowlly zeker kennen, hij wordt beschouwd als de eerste "popster". In Engeland was hij ongekend populair. Voorheen kregen de bandleiders als grootste attractie de meeste aandacht, en waren de vocale solisten inwisselbaar en soms zelfs anoniem. Al Bowlly met zijn stem, looks en charisma bracht hier verandering in. Hij is niet oud geworden, 43 jaar slechts. Op 17 april 1941 kwam hij om het leven bij een Duits bombardement op Londen.

Vedergewicht

Roadkill?

Dit prachtig gedetailleerde, peperdure T. rex-pak is in China gemaakt. Het is een ijzeren constructie met daaromheen een rubberen nephuid. Erg mooi gedaan, met veel ruimte voor "nieuwe inzichten" (dinosauriërs hadden veren!). In het loodzware pak is plaats voor één persoon die de hele zaak met een stuur en een ingebouwde computer moet bedienen. Het ziet er erg indrukwekkend uit allemaal, en het lijkt me heerlijk om daarmee door een drukke winkelstraat te stappen en zo nu en dan eens om de hoek van een winkeldeur te brullen. Langer dan een kwartier schijn je het niet vol te houden, het is erg intensief. Later dit jaar gaat Naturalis haar Tyrannosaurus rex tentoonstellen, daar wordt al veel reclame voor gemaakt. De eigenaar van dit T. rex-pak is een Leids marketingbureau.

Detail: gympen in de zolen!