Piep Floyd

Vandaag komt er een 'nieuw' Pink Floyd album uit, en hoewel ik begrepen heb dat het hier om restmateriaal gaat, ben ik toch wel erg nieuwsgierig. Oude liefde roest niet. De laatste jaren heb ik niet meer zo veel muziek van deze band gedraaid, maar dat is wel eens anders geweest.

In 1988 zag en hoorde ik Pink Floyd voor het eerst live spelen, dat was in Rotterdam. Een ongelooflijk spektakel vond ik het, wat een show! Voor mijn gevoel werd hier echt alles uit de kast getrokken aan belichting en effecten. Helaas had ik niet zo'n geweldige plek, ik keek schuin op het podium en had daardoor slecht zicht op het enorme videoscherm.

Gelukkig kon ik een jaar later de schade ruimschoots inhalen bij het concert in Werchter (België). Een prachtige plek hadden we veroverd, in het midden voor het podium, bijna vooraan. En weer ademloos kijken en luisteren. Door het geluidsgeweld heb ik nog wel anderhalve dag een rare piep- en fluittoon in mijn oren gehad. En ik was bang dat ik een gehoorbeschadiging had opgelopen. O jee, nooit meer Mozart!, dacht ik nog. Want ja, van dat soort muziek hield en houd ik ook. Maar gelukkig is het vanzelf bijgetrokken. Typisch geval van meer geluk dan wijsheid waarschijnlijk.

El Monumento

Levensecht en toch maar 23 centimeter hoog, de hengst El Monumento, geboetseerd door Brigitte Eberl in München en perfect beschilderd door Josine Vingerling in Katwijk. De volmaakte tegenhanger van de inmiddels beroemde Cobra Mares staat hier nog op het strand van Katwijk, maar is inmiddels onderweg naar zijn eigenaar in Amerika.

Meer foto's van El Monumento vind je hier.

Herfstwandeling

Peter Middendorp: Vertrouwd voordelig

Vertrouwd voordelig, de nieuwe roman van Peter Middendorp, heeft in korte tijd al veel boze Drenten maar ook enkele herdrukken opgeleverd.

In het sterk autobiografische boek beschrijft Middendorp (1971) het leven van de 17 jarige Vincent in Emmen, eind jaren 80. Een jeugd doordrenkt van Blokker, de vader is namelijk de locale filiaalhouder van deze warenhuisketen en het gezin woont boven de zaak. De buitenverlichting van de winkel zet er 's avonds ook binnen alles in een letterlijk oranje gloed, er is geen ontkomen aan.

Vincent haat vrijwel alles & iedereen. Drenthe in het algemeen en Emmen in het bijzonder, de Blokkerwinkel, de klanten en vooral zijn gedienstige, meegaande vader. De opstandige puber is weer van school gestuurd en hangt wat rond in de winkel. Ook heeft hij een baantje als tafelruimer in de dierentuin.

Ondanks het tragikomische karakter van dit boek is de sfeer voornamelijk grauw. De goedkope sleur in de Blokkerwinkel, een verkering die niet echt van de grond komt en de zelfmoord van een buurvrouw. Een vrolijke noot is nauwelijks te bespeuren. IJzersterk zijn vooral de beschrijvingen van de klanten en situaties in de winkel.

Toch had ik iets meer van dit boek verwacht, de verschillende interviews met Peter Middendorp waren eigenlijk leuker en veelbelovender. Met de onvermijdelijke tirades over Blokker en Drenthe, maar ook veel zelfspot. Hij moet een erg vervelend ventje zijn geweest in zijn jeugd, een echte neighbourhood bully. Daar had ik graag meer van teruggezien in het boek.

Toch heb ik deze roman met net zo veel plezier gelezen als Middendorps columns in de Volkskrant.

Nederland Leest 2014

Vandaag gaat de campagne Nederland Leest weer van start. Een sympathieke actie. In de maand november delen de bibliotheken gratis bijna een miljoen exemplaren van een bepaald boek uit. Wij lezen dat met z'n allen en gaan er vervolgens over discussiëren. Dat is het plan.

Dit jaar staat de korte roman Een vlucht regenwulpen van Maarten 't Hart centraal. Dat vind ik persoonlijk niet zo'n goede keuze. Niet dat er iets op dit boek valt aan te merken, integendeel, maar je kunt het toch moeilijk nog verrassend, onbekend of vergeten noemen. Een vlucht regenwulpen (1978) is een klassieker en een bestseller (anderhalf miljoen exemplaren verkocht), het prijkte op menig scholierenlijstje (lekker dun) en is ook nog eens verfilmd.

Sinds de start van Nederland Leest in 2006 ben ik eigenlijk maar één keer echt verrast door een uitverkoren boek. Dat was de Antilliaanse roman Dubbelspel van Frank Martinus Arion. Daar zou ik zelf niet zo snel zijn opgekomen en die vond ik erg goed.

In 1981 is Een vlucht regenwulpen verfilmd door regisseur Ate de Jong. De erg verlegen en onhandige bioloog Maarten, die streng-gereformeerd is opgevoed, moet binnen een week een vrouw zien te vinden. Een draak van een film. Toen ik laatst de trailer nog eens terugzag, viel mij op hoezeer de hoofdpersoon, gespeeld door Jeroen Krabbé, lijkt op onze premier Rutte (ook vrijgezel).

Celbioloog Maarten in de film.

Onze premier Rutte (hier met rolpieper).