Deze stukken bot kwamen laatst omhoog in de paddock. Het lijkt wel de onderkant van een menselijk dijbeen. Maar het kunnen ook botten zijn van een grote hond of zo. De eerste variant is natuurlijk wel veel spannender.
In het zand van de paddocks komt dagelijks van alles en nog wat naar de oppervlakte. Vooral scherven, glas maar ook allerlei aardewerk. Er staan manden waar je de troep in kan gooien. Op het terrein waar nu stal en manege gevestigd zijn, lag vroeger een grote vuilnishoop in het duin. Een enorme zwerm meeuwen, en bij bepaalde windrichting een smerige stank in onze nieuwbouwwijk. Aan afvalscheiding werd in de jaren 60 nauwelijks aandacht besteed. Wie weet wat hier nog meer ligt? De stal gaat weg en er moet hier, volgens de gemeente en een Amsterdamse ondernemer, een luxe hotel verrijzen. Het is duidelijk dat de grond dan eerst wel eens behoorlijk gesaneerd mag worden.
Deze ‘menselijke botten’ geven aanleiding tot vreemde verhalen op stal. Iemand beweert dat er ooit iets fout is gegaan met graven ruimen op de Oude Begraafplaats en dat die resten bij het vuilnis zijn terechtgekomen. “De zaak is in de doofpot gestopt.” Het zou best van zijn oma kunnen zijn, voegt hij er serieus aan toe, want die lag daar ook. Heerlijk, zo’n Katwijks broodje aap. Oma of niet, de botten zijn keurig in de mand beland. Zand erover.