Waar is Luka?

In België wordt goeie popmuziek gemaakt. Er zijn veel bands waar ik graag naar luister, Hooverphonic is daar (al vele jaren) een van. 

In 2018 werd bij Hooverphonic een nieuwe zangeres binnengehaald, Luka Cruysberghs (17!). Er waren grote plannen, er was een leuke cd, alles okay. Tot november vorig jaar. Ineens stond daar na twaalf jaar Geike Arnaert op de stoep, de ex-zangeres uit, zeg maar, de glorietijd van de band. Zij had er wel weer zin in. De heren Hooverphonic aarzelden geen ogenblik en rolden de rode loper voor haar uit. Welcome back Geike! En Luka? Die kon per direct vertrekken. Zij hoorde dit vanuit het niets, via Zoom. 

Ik mag mij natuurlijk niet bemoeien met de binnenlandse aangelegenheden van een bevriend buurland. Ik lees ook geen Belgische kranten of bladen, dus eigenlijk weet ik er niet veel van. 

Wat ik wel weet:

-Hier is een meisje van 19 heel lomp behandeld.

-Dit is geen reclame voor Hooverphonic.

-De band heeft al een hele serie zangeressen versleten, ik tel er 8 op Wikipedia.

-De pa van Luka was erg boos. 

Wat ik denk:

Het leeftijdsverschil pakte op foto’s erg nadelig uit voor de inmiddels belegen heren Hooverphonic. Dan kun je wel een raar hoedje opzetten of je een rolkuif laten knippen, maar je blijft toch een ouwe l*l. 

Met nieuwe oude zangeres Geike is er een uitgemolken hit opnieuw uitgebracht. Van Luka is niets meer vernomen. Waar is zij nu en hoe gaat het met haar?

Molchat Doma: Monument

Van deze plaat kan ik maar geen genoeg krijgen. Nu.

Band uit Minsk (Wit-Rusland) grijpt terug naar muziek van eind jaren 70, begin jaren 80. Kille, desolate klanken vol doem (ja hoor, verder gaat het wel goed met me) van drumcomputer en synthesizer. Monotone zang die ik niet kan verstaan, want Russisch. Zou gaan over ‘huiselijke romantiek, ontmoetingen en relaties’, geen politiek (riskant).

Ik hoor Yazoo, New Order, Joy Division, en vooral de eerste platen van Depeche Mode. En toch behoorlijk fris en authentiek, of het net (opnieuw) is uitgevonden allemaal. En misschien is dat ook wel zo, een product van uitzichtloosheid en verval in een voormalig Oostblokland. Sovjetsound.

Ironisch, als je dan de vroege albumhoezen van juist Depeche Mode er even bijpakt: arbeiders met hamer en sikkel, als kennelijk ideaalbeeld.

A Broken Frame (fragment)

Construction Time
Again (fragment)

Mooi oud worden

Het heeft gedooid, de sneeuw is weg en ook de Wachter is verdwenen. In onze voortuin staat nu alleen nog een platte klont sneeuw recht overeind. Het lijkt op een zerk.

De Wachter gisteren, net voor zijn hoofd eraf rolde. Sneeuwkunst is vluchtig. Schoonheid en verval, ineens moest ik weer denken aan deze beelden in Venetië, jaren geleden. 

Even rollen

Gisteren werd er nog geschaatst, maar vandaag dooit het. De meeste sneeuw is nu verdwenen. Apollo heeft zijn heuvel terugveroverd en kan weer lekker rollen waar hij wil.

Op het ijs

Op dit moment dooit het al weer (een beetje), maar vanmorgen bij de Jachthaven werd er nog volop geschaatst.

(En het is ook nog Valentijnsdag.)

Wachter

Er was sneeuw genoeg deze week, maar helaas te poederachtig om er wat moois van te maken. Gisteren is het toch nog gelukt: een sneeuwsculptuur gebaseerd op de beelden van Paaseiland.

Josine heeft hem gemaakt, en ik verzorgde de HS (hand & spandiensten, voornamelijk heel veel sneeuw aandragen). Hij is best hoog (ruim 1.60 meter) en goed te zien vanaf de straat. Vanachter het raam is hij 's avonds een beetje creepy.

Hopelijk staat hij net zo lang als z'n broers op Paaseiland.

Meer geboetseerde sneeuw HIER.

Energie

Bevroren Binnenwatering.

Sinds zondag vakantiegevoel. Zon + kou + sneeuw is voor mij de beste combinatie. Veel energie en alles lijkt anders. De tuin is een (wit) plaatje, in de straat sleeën kinderen en op het gras geeft iemand zelfs snowboardles. Er is nog nauwelijks vliegverkeer en vooral 's avonds is het heerlijk rustig! Van mij mag de avondklok nog het jaar uit verlengd worden (maar dat mag je natuurlijk niet hardop zeggen). Ik wilde erg graag met Josine een groot sneeuwfiguur maken, maar helaas was de sneeuw daarvoor telkens te poederachtig. Vandaag is het toch gelukt, morgen zal ik een foto maken voor dit blog.

Pekelweek

Week met variatie. Donderdag kan ik nog van een soort pre-voorjaar proeven, in de tuin en op het strand.

Strandpaviljoens worden weer opgebouwd, nadat het strand is geëgaliseerd.

Apollo kijkt link.

Maar intussen worden we flink opgejuind over zwaar winterweer dat in aantocht zou zijn, met veel wind en sneeuw en extreme koude. Toch maar de buitenkraantjes extra ingepakt.

En de Japanse Esdoorn, en de vijg.

En inderdaad op zondag...

Eindelijk weer eens fijn wandelen in de sneeuw op een vroege zondagmorgen.

3x Adib

ADIB, sculpted and painted by Josine Vingerling.

Strand vandaag