Fons Haagmans: Beatles

Fons Haagmans: Beatles, 2007

Fons Haagmans (1948) heeft met zijn schilderij deze overbekende foto uit 1963 van The Beatles nieuw leven ingeblazen. De leden van de band lijken hier wel stripfiguren en hun gezichten zijn voor mij onherkenbaar geworden, toch is het onmiddellijk duidelijk dat het The Beatles zijn. De contouren van het groepsportret zijn min of meer in het collectief geheugen gebrand. De afbeelding, een icoon van de vroege jaren zestig, blijft overeind.

Gezien bij Museum Het Valkhof, Nijmegen.

Horroroesters

bron: Telegraaf.nl

Met de Tweede Kamer op zomerreces en een afgesloten WK voetbal is het voor de komkommerTelegraaf natuurlijk heerlijk dat er af en toe iets verschrikkelijks gebeurt in Nederland. Want de krant moet elke dag wel vol natuurlijk. Gelukkig voor de Telegraaf zijn er nu in de Zeeuwse wateren horroroesters gesignaleerd. Vlijmscherpe Japanse killers, zo blijkt. Menig zwemmer is volgens het stukje al een teen kwijtgeraakt of geconfronteerd met een slagaderlijke bloeding.

Net als in Jaws barst het toeristenseizoen straks los en daarom worden de horroroesters opgeruimd door een speciaal squad van overheid, visserij en toeristensector. De Telegraaf heeft er gelijk z'n wetenschappelijk medewerker op gezet, die constateerde dat "de schelp en het visje(!) zo moeilijk te scheiden zijn". Wat een woord trouwens, horroroesters. Zeg dat maar eens tien keer snel achter elkaar.

Beste natuurboekwinkel krimpt in

Helaas, helaas. Natuur en Boek, de boekwinkel van Naturalis en tot voor kort de beste natuurboekhandel van de Benelux, gaat het assortiment drastisch beperken. Er is voor gekozen om alleen nog goedlopende populaire boeken en kinderboeken op voorraad te houden. Al het overige zal op bestelling afgewerkt worden. Internet zal daarbij een belangrijker rol gaan spelen.

Daarmee gaat het specialistische karakter van de boekwinkel verloren. Dus vaarwel standaardwerken, veldgidsen en bijzondere collectie vogelboeken, om maar iets te noemen. Niet meer prettig rondsnuffelen in de goedgevulde kasten met natuurhistorische boeken van hoge kwaliteit. Of bladeren in de prachtig geïllustreerde werken over reptielen, insecten, zeeleven, planten, evolutie, paleontologie enzovoort. In feite is de winkel in zijn huidige vorm ter ziele.

Dit is misschien wel goed nieuws voor mijn portemonnee. De boeken waren voor mij onweerstaanbaar en ik heb er vaak net iets meer uitgegeven dan ik van plan was.

Rinus Spruit: Een dag om aan de balk te spijkeren

Rinus Spruit (1946) beschrijft in zijn autobiografische roman Een dag om aan de balk te spijkeren (2013) het wel, en vooral wee van hoofdpersoon Maarten Rietgans.

Maarten is een moeilijk mens. Moeilijk voor anderen, maar vooral voor zichzelf. Hij is buitengewoon verlegen en heeft een stevig minderwaardigheidscomplex. Maar toch wil hij juist opgemerkt worden en zich onderscheiden door de beste te zijn. Dat is een lastige tegenstelling en het leven van Maarten kenmerkt zich dan ook door rusteloosheid, onvrede en vertwijfeling. Hij kan zijn draai niet vinden. Niet in zijn talrijke baantjes en zeker niet bij de dames die reageren op zijn contactadvertenties. Steeds haakt hij voortijdig, of zelfs al bij voorbaat, af. Het is nooit goed genoeg voor hem. Een repeterende geschiedenis in zijn levensverhaal, dat daardoor in zo'n 200 bladzijden verteld kan worden. Maarten zou graag zien dat alles anders was, dat hijzelf anders was, maar dat zit er helaas niet in. Hij kan het gewoonweg niet.

Een belangrijke rol is weggelegd voor de vader van Maarten, die een klein landbouwbedrijfje (1 persoon) in Zeeland heeft. Hij is juist tevreden met zijn eenvoudige leven en begrijpt niets van de ingewikkelde tobberigheid van zijn zoon. De moeder van Maarten, misschien wel de enige persoon bij wie hij zich op zijn gemak voelde, is al vroeg overleden. De beschrijving van de verhouding van vader en zoon Rietgans doet wat sfeer betreft soms denken aan Boven is het stil van Gerbrand Bakker.

De humoristisch bedoelde elementen in het verhaal vallen uit de toon en komen nogal geforceerd over. Ik word er in ieder geval niet vrolijk van. Verder roept hoofdpersoon Maarten niet echt sympathie bij me op. Misschien moet ik medelijden met hem hebben vanwege zijn angsten, sociale starheid, eenzaamheid en onvermogen, maar dat heb ik dan toch eerder met zijn omgeving. Met zijn vader, of die ene vriendin waar hij dan toch (hoewel niet van harte) mee samenwoont.

Toch is het geen vervelend boek, integendeel. Het is goed en helder geschreven en blijft boeien tot de laatste bladzijde. Vreemd genoeg is de uitdrukking een dag om aan de balk te spijkeren positief bedoeld. Het betekent een dag waarop alles meezit.

Zeekomkommerlamp

Eibert Draisma, Zeekomkommerlamp, 2013

Vier keer dezelfde lamp.

Collectie Nationaal Glasmuseum Leerdam.

Te zien bij Naturalis t/m 6 september 2014

ExpositieZeebeesten.

Zeebeesten

Christie van der Haak, Glass Octopus, 2013

De zomer bij Naturalis staat in het teken van Zeebeesten. In samenwerking met het Nationaal Glasmuseum Leerdam is er in het Pesthuis een kleine expositie opgesteld van glaskunst naast echte natuurhistorische objecten. De hedendaagse kunstenaars hebben zich laten inspireren door de schitterende wetenschappelijke illustraties van professor Ernst Haeckel (1834-1919). Op zijn platen zijn vooral zeeorganismen zoals kwallen, zeesterren en eencelligen te zien.

Marc Barreda, Zonder Titel, 2013

Laura Laine, Fish, 2013

Daarnaast hebben Naturalis en het Glasmuseum een bijzondere wedstrijd uitgeschreven.
Bezoekers kunnen een zeebeest ontwerpen en voor 23 augustus naar Naturalis sturen.
De drie mooiste ontwerpen worden op zaterdag 6 september tijdens de feestelijke afsluiting in glas geblazen en zullen vervolgens tijdelijk in Leerdam te bezichtigen zijn.

Glasblazer David Beliën aan het werk.

Tekeningen van Haeckel

Flauwekul-yoga

Het blijft me verbazen wat er tegenwoordig allemaal als 'yoga' gepresenteerd wordt. Soms lijkt het wel of yoga in handen is gevallen van de commercie, gladde sportleraren en goedbedoelende huppelmiepen.

Het (voorlopig) laatste nieuwtje heet SUP Yoga. SUP staat hierbij voor Stand Up Paddle en de yogi moet zich tijdens zijn oefeningen staande zien te houden op een surfplank (!). Maar in het water vallen is ook weer niet zo heel erg, want zo keert hij terug naar de constante verandering, 'de flow van het leven'. Tja.

Heb je zin in yoga gecombineerd met dans en acrobatiek, gezellig met z'n tweeën? Dan is acro-yoga wat voor jou. En wat te denken van Aerial-yoga? Op de foto's zie ik allemaal dames de zwaartekracht trotseren, gewikkeld in grote roze hangende doeken. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen.

Naar mijn mening heeft dit alles niets met yoga te maken, maar is dit etiket er op geplakt omdat het populair, hip en trendy is, en dus commercieel interessant. De naam yoga is niet beschermd en wordt dus makkelijk geannexeerd en misbruikt, zoals eerder bijvoorbeeld het christelijk kruis of Boeddhabeeldjes, nu in elk tuincentrum verkrijgbaar. Het wordt oppervlakkig en snel. Lifestyle in plaats van een Way of Life.

Mensen maken selfies tijdens een asana of meditatie, in plaats van hun ego te overstijgen. Na de kookboeken en de tuinboeken zijn er nu de yoga-glossies, vol met advertenties voor wellnessproducten. En je moet natuurlijk wel de juiste (merk)kleding dragen tijdens je oefening op het juiste (poenige) matje.

Wat een verschil met hoe yoga ooit ontstaan is.