Melkkoe Lenny

Nou ja! Het merk Leonard Cohen wordt nu toch wel heel erg uitgemolken. Na het totaal overbodige driedubbelalbum Live in Dublin (er was al een uitstekende live cd) komt Columbia nu met een album dat bestaat uit soundchecks. Testuitvoeringen die Leonard deed vóór de optredens, maar die het uiteindelijk niet gehaald hebben omdat zijn "omgeving" (bijvoorbeeld zijn dochter Lorca) ze afkeurden. Dat zegt toch al genoeg, waarom moet dat dan zo nodig op een cd gezet worden? Wie zit daar nu op te wachten? Cohen, bijna 81 inmiddels, is ook niet meer zo geweldig bij stem. Het enige positieve wat ik hier over kan zeggen, is dat de goede man nog leeft en dus zelf ook een deel van het geld zal opstrijken.

Het album Can't Forget: a Souvenir of the Grand Tour zal 8 mei a.s. verschijnen.

Opgeprikt

Afgelopen vrijdag was ik in de Theaterhangaar op het voormalig vliegveld Valkenburg. Dat is de vaste locatie van de musical Soldaat van Oranje, maar deze ochtend werden er door de burgemeester van Katwijk de jaarlijkse Koninklijke onderscheidingen uitgereikt. Normaal gesproken is dat niet echt 'mijn ding', maar bij deze lichting oranje vinken zaten twee heel bijzondere mensen uit mijn directe omgeving, dus ik had dit evenement voor geen goud willen missen.

Met deze uitreiking kwam een einde aan een dik jaar van voorbereidingen, geheimzinnigheid en complotteren, het moest immers wel een verrassing blijven voor de betrokkenen. En hoe deel je een geheim met vijftig personen? Erg leuk om dit eens van dichtbij mee te maken.

De Theaterhangaar bleek een prima plek voor een dergelijke gelegenheid, heel stijlvol. De enorme foyer was gevuld met goede sfeer en opgetogen en/of zenuwachtige mensen en er speelde een big band. De uitreiking van de lintjes vond plaats op het podium in de theaterzaal, nota bene in het decor van Koningin Wilhelmina in Londen. Hoe toepasselijk kun je het krijgen?

Zestien speeches, zestien persoonlijke verhalen van mensen die zich buitengewoon verdienstelijk voor de samenleving hebben ingezet. Ik voelde oprechte bewondering. En ook wel inspiratie. Een lintje zal ik wel nooit verdienen, maar een Beter Mensch worden kan altijd natuurlijk.

Het 'lintje' was een forse, echte medaille en niet (zoals ik dacht) zo'n smal oranje streepje, wat je wel eens op een kostuumdrager aantreft. Dit 'draaginsigne' (zo heet het streepje dus officieel) zat wel samen met een mooi oorkonde in de grote blauwe theedoos, waarin de hele zaak werd meegegeven. Er hoorde ook nog een heel protocol bij, waarin werd aangegeven wat je allemaal wel en absoluut niet mag doen met je decoratie. Een hele lijst. Bij overlijden bijvoorbeeld, moet de onderscheiding terug naar de eigenaar, de Staat. Dat wist ik niet.

Zelf ook iemand voordragen voor een lintje in 2016? Dat kan nog net. De sluitdatum verschilt per gemeente, in Katwijk is het bijvoorbeeld 1 juni 2015.

Toch nog hip

Op de Anton Corbijn expositie in het Fotomuseum zag ik in een vitrine met "diversen" dit leuke hoesje uit 1984 tentoongesteld. Het is de cover van de succesvolle U2 single Pride (in the name of love), uiteraard met een foto van Corbijn.

Tegenwoordig vind ik U2 een wat belegen bandje, maar dat is wel eens anders geweest. Begin jaren tachtig vond ik het allemaal geweldig. Een kleine zoekactie op zolder leverde bovenstaande single en een paar lp's van deze band op. Alles in prima staat. Geen vlekje, geen krasje en zeker geen duimen en vingers op de platen waar ik altijd enorm zuinig op was. Uitlenen was er al helemaal niet bij, ik stond nog liever een nier af (zou Peter Buwalda zeggen).

De komst van de cd zag ik met lede ogen aan, maar uiteindelijk was er geen lp meer te krijgen dus ik moest wel. De platen heb ik altijd bewaard en nu, dertig jaar later, blijk ik ineens hip met mijn prachtige collectie vinyl.

Informatie over Pride en de videoclip hier.

Berlinde De Bruyckere: Eén

Berlinde De Bruyckere,  Eén

Gemeentemuseum Den Haag, maart 2015

Toen we in het Gemeentemuseum waren voor de expositie van Anton Corbijn passeerden we ook deze aandachttrekker van de Belgische kunstenaar Berlinde De Bruyckere (1964). Het is een constructie van vervormde paardenlichamen. Interessant om te zien, maar not my cup of tea. Eigenlijk riep het afkeer bij mij op en dat zal precies de bedoeling zijn van De Bruyckere. Het paard is een belangrijk symbool in haar werk, het staat voor dood en vergankelijkheid. Ook de rest van de tentoonstelling (toch maar even bekeken) schommelde tussen bizar en onsmakelijk. De Bruyckere probeert pijn en lichamelijk lijden te visualiseren, dat is haar centrale thema. Voor een indruk, zie hier.

Deze expositie is nog te zien tot en met 31 mei 2015.

Leef volledig nu

Een pleidooi in twee en een halve minuut.

Dino ei

Met het oog op Pasen een foto van mijn lievelingsei: een dino ei.

Hier kan geen Fabergé tegen op. Dit is een exemplaar van een Shantungosaurus, een dinosauriër die in het Late Krijt leefde in het gebied dat nu China is. Ongelooflijk dat hier een dier uitkwam dat wel 17 meter lang kon worden. Heel bijzonder om dit eens vast te kunnen houden.Ondanks de stevigheid is het natuurlijk heel kwetsbaar. Op de foto zie je het verpakkingsmateriaal, onder andere een kuipje met zachte bekleding.

Dit dino ei was laatst even uit de toren van Naturalis gehaald om gedigitaliseerd te worden. Dit gebeurt in de zogenaamde Geologiestraat. Hier worden 300.000 stenen uit de collectie van Naturalis gedigitaliseerd. Medewerkers typen etiketten over en fotograferen de objecten. Soms zijn het echte stenen, soms zijn het fossielen zoals ammonieten of mammoetbotten. En nu dus dit ei.

Shantungosaurus

Hope woei!

Richting Noordwijk. Het verkeersbord links staat normaal midden op het strand.

Het valt me altijd weer op dat oudere Katwijkse zeelieden het eenvoudigweg vertikken om gewoon te zeggen dat het stormt. Al waai je van je sokken en vliegen de dakpannen om je oren, men blijft spreken van een stevige bries. Storm is voor mietjes, waarschijnlijk.

Zelf zeg ik graag een hope woei, maar de 'officiële' uitdrukking schijnt te zijn hòpe wind en berguh waèter. Dat laatste was zeker het geval op het strand tijdens de storm van gisteren. Het zeewater stond bijna tot aan het duin.

Vakantiehuisje aan zee.

Richting Katwijk.

De Buitenwatering, waar de (Oude) Rijn in zee stroomt. Het water is nu donkerblauw door het spuien.

Apollo maakt het niet uit wat voor weer het is.