Over de datum

Laatst luisterde ik weer eens naar de Cocteau Twins. Dat was even schrikken. Muziek uit de jaren 80 kan erg gedateerd klinken. Eigenlijk vond ik er niet zo veel meer aan. Natuurlijk zijn smaak en voorkeur aan verandering onderhevig, maar toch. 

Siouxsie and the Banshees bleken gelukkig nog wel te kunnen en dat gold zeker ook voor The Cure, met hun mix van somber & vrolijk. Dit jaar nog waren zij zo ongeveer de publiekslieveling op Pinkpop. Steven Severin van The Banshees en Robert Smith van the Cure speelden destijds samen in hun hobbybandje The Glove. Niet zo geweldig, maar als curiositeit wel aardig. De muziek is zeer herkenbaar. Er zijn zelfs nog twee singles uitgebracht, waaronder "Punish me with kisses".

Nephi

Dit is Nephi, een best wel grote tropische spin. Vorig jaar in de herfstvakantie was zij te gast bij Naturalis in Leiden. Ze komt uit de familie van de zijdespinnen en eigenlijk heet ze Nephila antipodiana.

In een zaal van het Pesthuis had ze een prachtig web gemaakt, goudkleurig en oersterk.

Daar zat ze middenin. Doodstil. Soms werd er geblazen door bezoekers die even wilden checken of ze echt was. Op gepaste afstand, dat wel. Ze zorgde nu en dan voor wat consternatie en soap. Eerst ging haar piepkleine mannetje dood (en wat was haar rol daarbij?), toen bleek ze zwanger en tenslotte was ze ontsnapt om vervolgens een nieuw web te bouwen hoog bovenin de zaal. Ik mis haar wel.

Hurt

Dit nummer bezorgt me nog steeds kippenvel. En anders de clip wel. Een oude, en duidelijk zieke Johnny Cash die met onvaste stem het nummer van Nine Inch Nails covert. Wat een treurigheid. Maar vooral ook: wat mooi!

Op z'n laatste zes cd's, verschenen bij American Recordings, toont Cash zich een oude man die met gevoelens van spijt terugblikt op zijn leven, dat nogal turbulent was met alcohol- en drugsproblemen. Dood, afscheid, weerzien zijn ook terugkerende thema's.

Songs van andere artiesten, door hem gecoverd, krijgen een andere lading en een diepere betekenis. Duister soms. Zoals gezegd, tragisch allemaal, maar het levert wel prachtige intense muziek op.

Horrorbroodjes

"Sabotagebroodjes" en "horrorbroodjes". Erg grappig. Twee nieuwe woorden uit het griezelkabinet van de redactie van de Telegraaf (vrijdag 20 juli 2012). Deze krant heeft een lange traditie van enorme chocoladeletters in de koppen en een enigszins groteske woordkeuze, denk bijvoorbeeld ook aan de "horrorwinter" (die er overigens nooit kwam). Geheel begrijpelijk natuurlijk, mensen laten zich graag opjuinen en angst verkoopt. Nietwaar?

Méér koet

Eén van de leukste watervogels die ik ken is toch wel de meerkoet. Why? Ze hebben iets irritants en hardnekkigs in hun gedrag. Laatst, tijdens een lezing, noemde Redmond O'Hanlon ze zelfs "a bunch of gangsters". Zover wil ik niet gaan, maar okay, ze kùnnen erg nadrukkelijk aanwezig zijn. Met hun harde, schelle geluid en flink op stoom kruisen ze door het water en pesten meeuwen en verjagen eenden, futen en zelfs zwanen. Gewoon omdat het kan. 

Maar deze weken heb ik volop de gelegenheid om ze eens van een softere kant te zien. In het riet aan de overkant bevindt zich namelijk een nest met minstens 6 kuikentjes. Zes pluizige grijsrode bolletjes met een kennelijk onverzadigbare honger. Pa en moe zwemmen af en aan en tonen ditmaal hun verzorgende kant. Toch een charmant plaatje.

Dino op wieltjes

Een nieuw ontdekte soort? Een bijzonder exemplaar dan? Of een slim gemuteerde variant? Nee, niets daarvan. Het gaat hier om de nieuwste aanwinst van Naturalis in Leiden: een replica van een Stegosaurus, een plantenetende dinosaurus die zo'n 150 miljoen jaar geleden leefde.

Het beestje werd getransporteerd vanuit het Zoölogisch Museum Amsterdam en vervolgens als een reuzenbouwpakket gemonteerd. Een leuk knutselklusje voor een regenachtige zondagmiddag.

Preparateur Jan Hakhof toont het hoofd. Dat is eigenlijk best klein voor zo'n groot dier.

En zo zou het er destijds uitgezien kunnen hebben. Opvallend zijn natuurlijk de grote puntige beenplaten op z'n rug. Het is nog steeds niet duidelijk waar die nu eigenlijk voor dienden. Misschien als bescherming bij een aanval of om vijanden te imponeren.

Al dat gesleutel aan de ribben, botten en andere onderdelen deed me kennelijk onwillekeurig denken aan "Dry Bones" van The Delta Rythm Boys. Ik heb dat tenminste de hele middag lopen neuriën...